Gül ki, yaşam kaliten artsın. Gül ki, ömrün uzasın.

Her ne kadar, bu toplumda, gülmektense ağlamak makbulse de, gülen bir adamdansa, somurtkan yüzlü olan daha ciddiymiş gibi algılanıyor olsada... Boş ver sen, aldırma. Gül ki, yaşam kaliten artsın. Gül ki, ömrün(m) uzasın.

Dinliyorum seni, anlıyorum hem de, güzel dostum benim... Dertlerin derya, acıların bi dünya olmuş. Ama boşver sen şimdi bütün bunları... Gül ki, yaşam kaliten artsın. Gül ki, ömrün(m) uzasın.

Avaz avaz bağıran orta zekalı biçarelere inat, gül ki, yüzünde güller açsın.

Gergin, üzgün, yorgun olabilirsin elbet. Biliyorum. Evet, evet sen de insansın. Ama emin olmalısın ki, güzel arkadaşım benim, üzerindeki yükün büyüğünü de, küçüğünü de ancak gülümseyerek atabilirsin.

Demek erkek arkadaşın çok gülmenden, sevdiğin kadın attığın kahkahalardan şikayetçi... Öyleyse, at bir kahkaha da onlara inat... Gül ki, yaşam kaliten artsın. Gül ki, ömrün(m) uzasın.

Ben de biliyorum. Çok haklısın sen de... Gülmenin değeri bir ömre bedeldir. Evet, evet, biliyorum bunu ben de. senin, benim bildiğimi, bugün değilse bile, elbet bir gün herkes öğrenecek. O gün gelinceye kadar sabret ve gül, gül ve sabret.

Yaşadığın sürece bir umudun olsun. Gül ki sen, her güldüğünde yüzünde güller açsın. Umudun çiçek açsın. Hayatına açan her bir çiçek, üzerine doğan her bir güneş yüzünü güldürsün. Gül ki sen, sen güldükçe, yaşam kaliten artsın, ömrün(m) uzasın.

İnsanlığın, yaşamın, bilinmezliklerin, varoluşun en katlanılmaz baskıları yaptığında bile yüreğine, benliğine; gül ki sen, yaşam kaliten artsın. Gül ki, ömrün(m) uzasın.

Not: Yazıda kullanılan görsel www.askperisi.net adresinden alınmıştır.