Gülce'nin şairi Ramazan Efe

Elalem sazın ararken

Sazımı kabakta buldum

Perdeyi gergef tararken

Yazımı kabakta buldu

***

Geç kalmadan yolda darda

Gezerken orda burada

Yem olmadan kuşa, kurda

Gözümü kabakta buldum

***

Ozan efem susabilir

Bamteline basabilir

Gerdirdikçe küsebilir

Özümü kabakta buldum

1999 / Denizli.

Efendim bu lirik ve özgün dizelerin ozanı  Denizli'den  Ramazan Efe'dir.  Bana  Dr. Tahir Kutsi Makal'ın vefatının 13.  yılında o günün anısına Denizli'de  yapılan bir anma töreni sırasında Gülce Şiirler adını taşıyan  kitabını armağan ettiler. Ufak ,tefek bir şiir kitaptır...Hele şu hale bakın  bu kitabı  Ramazanın birinci gününde sizlere tanıtmaya çalışıyorum. Nasıl bir rastlantı. Ben bunu bilerek yapmadım. Bir aydan beri bu kitabı masamda  tutuyordum. Şairin adı da  Ramazan,,,  Hem de  efelerin  harman olduğu yerde  Cafer Efe'nin memleketi olan  Söke'den söke söke  yazıyorum bu satırları...

Şairini  biraz tanıyalım isterseniz.  Ramazan Efe, 1954 yılında Denizli'de doğmuştur. Ozanımız bir öğretmen emeklisidir.  Sanatla,edebiyatla ve   bir saz evinde ( EFE SAZ EVİNDE ) kabaktan sazları   üretmekle  meşgüldür.... İyi saz çaldığı gibi iyi ve düzenli,hoş nağmeli sazlar da yapıyor. Yani tabir caizse  iyi bir saz ustasıdır. Şiire küçük yaşta başlamıştır. Yanılmıyorsam bu GÜLCE ŞİİRLER  kitabı ozanımızın ilk gözağrısıdır... 

çalı içinde

kuş yuvası tüneği

şimdi evinde

saman yedi ineği

halı içinde

rengarenk gül serili

allı sarılı

yanar yarin yanağı

dalı içinde

yeşeren kıpırtılar

kararmış  tane 

ballamış bal dudağı

yalı içinde

dalgaları duyulur

yorulmuş yatar

kan doldurmuş çanağı

Balı içinde

Savrulur balarıssı

rderde devadır

bin  bir çiçek sunağı.

040110-5 denizili.

Şair, öğretmenimiz Ramazan Efe'nin şiirleri güzeldir, manidardır. Acılarını, özlemlerini, yalnızlıklarını, sevgilerini, aşklarını,dostluklarını,  dileklerini,  arzularını, yaşama sevincini  derli, toplu kendine özgü bir şiir lirizmi içinde açık, yalın veduru  anlaşılır  sözcüklerle dile getirmeye çalışıyor.  Bundan da başarılı olduğunu görüyorum.

Şairimizin dili,Türkçesi  yaşayan Türkçedir. Şiirlerinde uydurma ,ağdalı ve yabancı sözcükleri bulamazsınız.  Birlik ve beraberlikten yanadır. Şiirlerinde çalı, çırpı bulamazsınız. Sevgi  ve barıştan yanadır. Bu açıdan kutluyoruz....

Şair Ramazan Efe, bir güz akşamında  Almanya'da  işçi olarak çalışan babasını kaybediyor. Tarih 2002.  sevgili babasının bu acı haberi karşısında bir ozan olarak acılarını ve özlemlerini  babasına ait olan sevgisinis dizelerlerle   dile getiriyor. Ramazan Efe ile  bir ortak yanımız daha vardır. Benim de 1970'lerde Almanya'ya işçi olarak giden bir ağabeğim vardı. onu da bir kış akşamında  kaybettik. Tarih 12 Şubat  1981. Onun için  hiç Şubat günlerini sevmedim. Aynı acıyı birlikte yaşıyoruz.

  Şairimizin babasına   Allah'tan rahmet diliyor ve acılarını paylaşıyoruz. Sözümü bu güzelim şiirinden  birkaç dizeleriyle bağlamak istiyor ve şairimiz  Ramazan Efe'ye daha nice eserlere imza atmasını diliyoruz...

buz gibiydi kucağımda

nabzı dinmiş

gülücüğü  kalmış yüzünde

yurduna özlemi

hal bu ki

yürüyerek çıkmıştı  evden

hüzünle binmişti uçağa

hüzünler dolusu indirdik

tabutundan musallaya

yüreğimde çığlık dilimde baş kaldırı

yine geldi güz

sökerken ciğerimi

Ramazan Efe ,Gülce Şiirler

      100911 denizli.