Gülen yüzler

Dün sabah benim için sıradan bir iş gününün uykulu sabahıydı. Genelde evden çıktığım saat, kalabalık bir sitede oturmama rağmen, kimseyi görmediğim, kendi başıma usulca kayıp gidebildiğim kadar erken olmasına rağmen dün sabah geç kaldım. 3-5 dakikalık gecikme asansörde 3 komşu ile karşılaşmamı sağladı. Tonton bir anneanne, ilkokul öğrencisi torunu, 45 yaşlarında bir bey... Ben asansöre bindiğimde onlar muhabbeti bir noktaya kadar getirmişlerdi, benim günaydınıma cevap verip devam ettiler; güleryüzlü, gülücüklü, samimi, içten ama bir o kadar da seviyeli, kibar sohbetlerine. Belki 15 saniye bile sürmedi birlikteliğimiz ama ayrıldığımızda güne gülümseyerek başlayabilen bu insanları tebrik ettim kendimce...

Çok küçük yaşlarımda bile sabahları kalkınca gülümserdim çevremdekilere. Çoğu zaman anlaşılmaz, umursanmaz ve hatta bazen eleştirilirdim bile böyle yaptığım için ama inancım ve tavrım hiç değişmedi; her sabah kalktığnızda yeni bir güne gülümseyerek bakın ki ruhunuz hissetsin bunu... Hissetsin ki ruhunuz da gülümsesin tüm evrene, inanın ve bilin ki evren de size gülümseyecektir tez vakitte.

Gülen yüzünüz hiç solmasın, sevgimle...