Gülme komşuna, gelir başına! Fransa 1-0 Türkiye

Lyon'da Fransa ile karşılaştık. Maçın 38. dakikasında gole giden Anelka'ya İbrahim Üzülmez'in yaptığı müdahale nedeniyle 10 kişi kaldık. Bu pozisyonun devamında penaltıdan yediğimiz golle 1-0 geriye düştük. 10 kişi olmamıza rağmen ikinci yarıda pek çok gol pozisyonu yarattık. Fransa'da Fransa'ya neredeyse kök söktürdük. Fakat gol atamayınca 1-0 yenilmekten de kurtulamadık.

Fransa tarafından baktığımızda bu takım Türkiye karşısında oldukça başarısızdı. Çok fazla gol pozisyonu buldular belki, ilk yarıda hep onlar oynadı; fakat attıkları gol hiç yoktan gelişen bir atak, bu atağı önlemek için rakip takım savunma oyuncusunun gördüğü kırmızı kart ve hiç yoktan gelişen bir penaltıdan atılan gol. Hatta rakip takımın kalecisinin penaltıdan yediği golde bile topla olan teması, bu golun bile büyük bir şans ile atıldığını ortaya koyuyor.

Tabi Türkiye kalecisi Volkan'ın başarılı kurtarışları olmasa, Fransa Türkiye'yi farklı mağlup edebilirdi. Ama edemedi. Zaten Fransa'nın başarısız görüntüsü de oradan kaynaklandı. 10 kişilik bir takıma karşı, şöyle göstere göstere bir gol atamadı. Hiç beklenmedik bir anda gol atarak taraftarını sevince boğamadı. Belki bu durum Fransa taraftarının kendi içindeki anlaşmazlığı ve ayrımcı tezahüratlarından kaynaklanmış olabilir. Fransızlar'ın kendi milli takımlarının takım ruhunu bozdukları aşikardır. Fakat her ne olursa olsun dün geceki Türkiye'yi farklı bir şekilde yenmiş olmaları gerekiyordu. Eğer onlar bizi farklı bir skorla yenmiş olsalardı bu kadar havaya girmez ve birşeyleri değiştirme yoluna giderdik.

"Yenildik ama kendimiz ezdimerdik" diyoruz. Hiç kimse neden yenildik demiyor. Tamam, anlıyoruz... Yeni kadro kurma çabaları, değişik oyunculara şans vererek onları deneme çabaları... Biz de deniyoruz, başkaları da deniyorlar. Onlar yenilmiyor da biz neden yeniliyoruz? Aylardır güzel bir kadro kuramadık gitti. Bırakın özel maçlarda yeni kadro kurma çabalarını; biz gerçek maçlarda bile kadro kurmaya, Milli Takım'a yeni oyuncu kazandırmaya çalışıyoruz. Ama bir türlü bu yeni oyuncuları Milli Takım'a kazandıramadık gitti...

Aslolan başarıysa, hedefimizi başarı olmalı. Ama aslolan sürekli kadro kurmaya çalışmaksa bilin ki hiçbir zaman bizim rutin oyunculu, zırh gibi bir savunmaya sahip, ok gibi bir orta sahaya ve forvete sahip bir kadromuz olmaz. Böyle giderse bu milli takım eski günlerini mumla arar hale gelir. Neredeyse geldik zaten...

Kritik maçlar öncesi bir tane hazırlık amaçlı özel maçımız kaldı. O da Ukrayna ile oynanacak. İnşallah o maça kadar yerleşik kadromuzu kurmuş olur ve o maça, o yerleşik kadroyla çıkarız da; hiç değilse oyuncularımız kritik maçlara çıkmadan önce birbirlerinin mevkilerini tanır ve oyun açısından biraz olsun birbirleriyle kaynaşmış olurlar. Böyle olmazsa, hiç olmadık maçlarda puan kaybettiğimiz 2010 Dünya Kupası yolunda, yine hiç olmadık maçlarda puan kaybederiz ve Dünya Kupası'nı evlerimizden seyrederiz.