Gülümseyin

Mutsuz, umutsuz insanların dünyasında yaşıyoruz. Ülkemizde gülen yüzlerin büyük çoğunluğu kayboldu. Etrafımızdaki, gencinden orta yaşta olanlar ve yaşlılara kadar gülen insanlar yok denecek kadar az. Yüzleri bezinlik, yorgunluk, mutsuzluk, kırgınlık, umutsuzluk kaplamış. O tebessüm eden, aydınlık, mutlu yüzler silinmiş. Toplu taşıma araçlarına bindiğim zaman, kişilerin yüzlerini, tek, tek inceliyor bu ifadelerle kaplı yüzler üzüyor beni. Gençlik yıllarımı anımsıyorum: Sokağa çıktığımızda tanıdık, tanımadık kişiler, selam verirler birbirlerine. Günaydın, hayırlı sabahlar, iyi akşamlar sözlerini sık, sık duyardık. Şimdi bu kelimeler unutuldu galiba. Aynı apartmanda bile, selam alınmıyor, insanlar birbirlerinin yüzlerine bakmadan geçip gidiyorlar ve birbirlerini tanımıyorlar. Ne acı, hep eskiye özlem duyuluyor. Bu tablonun nedeni, olumsuz yaşam koşulları, acı, keder, gelecek kaygısı, haksızlıklar, olumsuzluklar olsa gerek. Gülücüklerimi, selam ve saygılarımı demetleyip gönderiyorum sizlere.

GÜL BİRAZ

Karamsarsın, arın dertlerinden,       

Yeni güne merhaba de gül biraz,

Gönlünden sil elemi, kederi,

Kararan umutların olsun bembeyaz.

Gülümseyin, yüzünüz aydınlansın,

Yaşamınızmutluluklarla dolsun,

Çiçeklensin ömrünüz.

NAHİDE ÇELEBİ