Gülümü verirken

Gülümü arkanda saklamadan vereceksin bana. Biraz mağrur ve hafiften muzip; gülümsüyor olmalısın. Gözlerin yere bakmayacak. Boynunu eğmeyeceksin. Sıkılmayacaksın elini uzatırken. Mavisini, yüreğimin en dibinden göreceğim gözlerinin; kısmayacaksın. Kocaman bakacaksın. Korkmadan bakacaksın. Geleceğimden korkmayacaksın. Geleceğimizden korkmayacaksın. Yürekle bakacaksın gülümü verirken bana. Dikeni eline batmış; umursamayacaksın. Kanayan parmağın umurunda olmayacak. Gülümseyerek vereceksin gülümü bana.
Dikenini bile seveceksin o tek bir dalın.Ucundaki renk de önemli olmayacak. Belki kan kırmızı, belki çingene pembesi… Yahut beyaz olabilir. Tercihim sarıdır bilesin ama benim için de o kadar önemli değil. Anlamını rengine bakıp da ona göre algılamayacak kadar büyüdüm artık. Eskiden gelen orkide dalları yahut süslü aranjmanları beklemiyorum senden. Duydun mu? Tek bir gül yeterli. Çünkü öyle bir vereceksin ki gülümü bana; içine sığdırdığın sevgin de, yüreğimde aştığın dağlar kadar kocaman olacak.

Başka şeye gerek yok. Abartmayalım olur mu? Sevgimize sahip çıkalım kâfi. Öyle ki; özenle kuruttuğum gülümü bir gün atmam gerekmesin. Söz ver lütfen.