Gülün kokusu

Yelda Karataş’a

Ah bu akşam vakitleri

Avucundaki menekşe renkli

Yüreğiyle

İçindeki kirpiler

Kendine batmaya,

İncinmeye her an hazır.

Hep bordo renginde sabahlara

Uyanan

Kendisiyle sarhoş.

Kalbini kartallara yedirtmek

Parşömenlere

Parmaklarını yakmakla

Meşgul

Ateş kuşları.

Bir gülüş

Bir öpüş

Gönlünce çarpan bir yürek

Tanıdık tüm acılar

On bin yıllık

Her tenin aynıdır

Hiç şüphesiz ışık ışıktır tek sızısı.

Unutulmuş tüm tarihlerin

Kirpikleri ıslatan acısı

Kasıklarında

Kaçak bahar fısıltısı.

Yalandır

Baharı sever her çiçek

Aşktan sonrası yalnızlıktır

Ne bahar ne gül kalır

Ne gül alınır gül satılır

Ne herkesin her şeyin

Nefesi güldür gül

Bu vahşet denizinde

Olsa olsa dikendir

Baldırandır kandır

Gül'ün kokusu.

Mehmet Özgür Ersan