Gümüşlük Akademisi, kendinize kaçtığınız doğanın misafirhanesi

Edebiyatın ve başka sanat dallarının doğayla buluştuğu, sözcüklerin anlam kazandığı ve karşılığını bulduğu, günlük hayat kaygılarınızı bir süreleğine de olsa unuttuğunuz , kendinize kaçtığınız ve kendiniz gibi insanlarla buluştuğunuz bir tepenin başı Gümüşlük Akademisi. Bu tepenin başında romandan sinemaya, tiyatrodan heykele, bilimden şiire her şeyi konuşabilirsiniz. Hiç bir şey yapamıyorsanız burada güneşin sofrasını kurar dostlarınızla sohbet edebilir, çeşitli fikirlerle kendinizi besleyebilirsiniz. Hele Latife Tekin'in akşamdan başlayıp gecenin ilerleyen saatlerine kadar uzayan sohbetini dinlemek demlenen çay tadındadır. Çayınızın içine gökyüzünün koyu ve derin maviliğindeki yıldızları alarak şeker niyetine koyarsınız ve gecenin keyfini böylece sürersiniz.

Akademinin en güzel yeri olan şirin ve küçük bir gölün bulunduğu, sabah kahvaltılarının, öğlen ve akşam yemeklerinin yenildiği, sıcak sohbetlerin yapıldığı "Unutma Bahçesi" nin "unutma" sı hangi anlamda kullanılmış bilmiyorum ama gerçek olan şu ki burada unutmak istediklerinizi unutuyor, unutmak istemediklerinizi unutmuyorsunuz.. Unutma Bahçesinde unuttuklarınızı hatırlıyor ve anılarınıza neşter atıyorsunuz. Gölün başındaki meşe ağaçlarının sudaki yansımasını izlerken, gözleriniz aslında içinizdeki derinliğe dalar. Bahçenin baş konuğu olan rüzgar meşelerin yapraklarını titretirken sizin de yaratıcılığınızın tellerini titretir.

Yazmak istiyorsanız akademinin her köşesi ilham perileriyle doludur.Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmak ve bahçeye inip o derin sessizlikte yazmak, yahut akşama doğru çıplak tepelerin karşısına geçip rüzgarın tatlı esintisiyle kelimelerin beşiğini sallamak, sallarken en güzel ninniyi bulmak ve söylemek eşsiz bir duygu verir insana.

Şunu söylemeliyim ki akademi eğlenme yeri değil, üretme yeridir. (Aslında üretirken eğlenebilirsiniz de) Burada gerçekleşen atölyeler , üretme sancısı çekip doğuramayanlara, doğurma yöntemlerini anlatarak, onlara doğurmanın en büyük erdem olduğunu ve doğurmaktan korkmamak gerektiğini öğretirler.

Akademide geçirdiğim bir hafta dolu ve verimliydi. Buraya geldiğim gün gerçekleşen on iki ağustos akşamı Salih Ecer'i anma şiir rezidansının ilk konuğu olan Fransız şair Serge Basso'nun mest olduğum şiirlerini dinlemek, Haydar Ergülen'in şiir atölyesine bir gün de olsa konuk olarak katılmak, öğrencisi olduğum Mario Levi'nin yazı atölyesinde, Mario Hoca'nın o bilge haliyle, coşkuyla anlattığı yazma eyleminin maceralı yolculuğunu dinlemek, Öykü atölyesinin hocası olan Nalan Barbarasoğlu'nun yumuşak ve şefkatli sesinden öğrencilerine verdiği öğütlere şahit olmak, akşam yemeklerinde dünyaca ünlü, bizim kısaca Mafi diye hitap ettiğimiz, Muvaffak (Maffy) Falay'ın piyanosunun eşsiz notalarını dinlemek,İdefix'in eski yöneticisi Mehmet İnhan'dan, bir teknoloji cahili olan benim elktronik kitap yayıncılığı hakkında bilgi sahibi olmam, atölyelere katılan koca öğrencilerle bir kelimenin ya da bir bağlacın yerini ve kullanımını tartışmak, bizim sınıfın; gazetecisinden doktoruna, öğrencisinden öğretmenine, mimarından sinema senaristine çeşitli meslek gruplarından oluşan insan profilinde en gencimiz olan on dokuz yaşındaki Bilkent Üniversitesi öğrencisi olan Mert'ten ve en tecrübelisi olan Halis Hoca'dan bir şeyler öğrenmek hayatıma inanılmaz bir zenginlik kattı. Buradan, başta Latife Tekin olmak üzere, hocam Mario Levi'ye ve diğer atölye hocalarına, güzel bir grup oarak bir araya geldiğimize inandığım sınıf arkadaşlarıma, arkadaşlık kurduğum diğer atölye öğrencilerine, her akşam bize harika bir müzik ziyafeti çeken Mafi'ye, akademinin sorumlusu Emre'ye ve akademi çalışanlarına gönülden teşekkürü borç biliyorum.

Özetle, akademide sizin diliniz doğanın diliyle buluşuyor ve orada bulunan sizin gibilerle yaptığınız konuşmalar dilinizi zenginleştiriyor. Bu doğanın misafirhanesinde,yaratıcılık odasında engüzel şekilde ağırlanıyor, üretmeniz için bolca ikram sunuluyor.

24/08/20014

Nurbanu Kablan