- Kategori
- Şiir
Gün Arabası
Narin olan bir gül vardı, ermişlerin bahçesinde,
Aniden kaçtı, beyaz bulutlardan denizlere...
Güneşi aradı gözleri, görünmüyordu çünkü derinlerde...
Endişeyle çırpındı, batacağını bilse de...
Halata düşünmeden asıldı, çıkmayı umarak yüzeye.
Ağ gördü, bir balıkçınındı, uzaktan balıklarına bakındı bir süre,
Nedenini anlamamıştı, ama halat değildi artık ellerinde.
İmkansızdı, o bir güldü, ait olduğu yer bambaşkaydı.
Ne yapacağını şaşırdı, farklı olan neyse hep soru kalacaktı...
Acı hissetti, üzüldü ama sebebini bulamadı.
Ne zaman kaçtığı bahçeyi düşünürse, o zaman çıkacaktı yola gezginlerle...
(Kardeşim'den bana yazılmış bir akrostiş)