Gün biter, özlem başlar

Gün biter, telaşıyla kavuşur geceye karanlıklar çökerken yeryüzüne… Gün geceye, güneş aya kavuşur biten günün ardından… Özlemle beklenen saatler, özledikçe hasretin yüreği kor gibi yaktığı saatler bunlar… Geçmez olur saniyeler, gelmez olur beklenen. Pervane olursun ateşinde yanarsın kavrulursun…

Kavuşma heyecanını yaşayanlar bilir hasretin ne olduğunu. Ramazan biter, bayrama, bir yıl biter, yeni yıla kavuşur günler… Günler biter, aylar geçer. Bitmez bekleyişler, bitmez özlemler… Ne demiş şair “Yar seni karasaplı bıçak gibi sineme sapladılar”… Yüreğindeki bıçağı taşırsın her gittiğin yere, sızı hep yüreğinde olur özlem bitmedikçe… Yürüdüğün yollarda, yediğin yemekte, ıslandığın yağmurda hep aynı sızı ve hiçbir tabip bu yarana merhem olmaz. Yari ararsın her köşebaşında, her gözde, her gülen yüzde… “Neredesin sen” diyerek…Yürüyemezsen aynı yolda, bir lokmayı paylaşamazsan aynı tasta, ıslanamazsan yağmurun altında geçmez günler, bitmez özlemler…