Gün gelir ki...

Gün gelir ki: Duygular, birikir.. yoğunlaşır

Ve kalem, sahibini, alır kâğıda taşır.

İnsanoğlu, şiire, işte! Böyle bulaşır.

Denemesi bedâva: Kendin yaz, kendin şaşır.

Neticeyi görürsün, vardığın yargılarla.

Demezse kimse “Yeter! Ya azma ya da yazma;

Kılı kırk yarıyorsun; iğneyle, kuyu kazma.

Bu matematik işi.. cebir varken yan çızma(!)”

Sen de şâir olmuşsun(!) Kızma birader, kızma(!)

Üzülme, nâmın sürsün... yaşama kaygılarla.

“Bak neler yazmış!” diye adamı taşlamazlar.

Kaynar kazana koyup, bir güzel haşlamazlar(!)

Ûstadları sayarken, a d ı n l a başlamazlar.

Hattâ hattâ unutup, yazarken tuşlamazlar(!)

Tanınmadan ölürsün yamalı yaygılarla..

Seni de uğurlarlar... sonsuza saygılarla(!)

Y.Özkan ŞENTÜRK