Gün gelir ve yürürüm bensizliğe

''İnsanlar, insanlar içinde insanlara hasret yaşarlar'' Ve bu arayış içinde ''Hayat ne yaşattın ve ne sakladın bana zaman içinde?'' diye sordum.. Bense "Yedi düvel gönüllerle 'Beyaz Düşler' paylaşmak!" dedim ve yürürüm bensizliğe zaman içinde mırıldanarak.

Akşamın alaca karanlığına sızıp, İstanbul'a karıştım o gece... Öyle bir geceydi ki İstanbul İstanbul olalı, böyle bir hal yaşamamıştı.. Ve o gece, köprülerin altından su sızmadı şaşkınlıktan.

Eyüp Sultan'da müezzin akşam ezanını okuyor inananları namaza çağırıyordu... Elimdeki dua çiçekleriyle birlikte Eyüp Sultan mezarlığındaki rahmetlileri ziyaret etmeye karar verdim.. Görünüvermişti pamuk gibi beyaz saçları ve bembeyaz tülbent’iyle Beyaz Ninem..
Her zamanki içimi okuyan haliyle seslendi...

"İnsan aklınla pir olurmuş, saçın sakalın ağarmışsa ancak ihtiyar olursun.''
Pirlik ezelin eseridir bunun saçla başla ilgisi yoktur..'' "Biz öyle bildik sende bunu böyle bilesin" dedi...

Ellerini semaya uzatarak akşam ezanının sunduğu mistik telaş içinde kıbleye doğru ilerleyip secdeye duruverdi meleklerle.
Sanki bir yudum kaşık olup, atmak istedim kendimi o kutlu an içine ve boğulmak istedim o anlatılmaz huzur içinde..
Oysa bir gece öncesi hatıraları dahi eskimişti düşüncelerimde..
Bir o yana bir bu yana sallanan Haliç’teki kayıklarla birlikte bende sallanıyordum şu an hayat denen okyanusta..

Suyun durgunluğundan mıdır bilmem, o an bütün aynalar yansıdı san ki hepsinin sırlarını çalmışlar da suyun üzerine öyle salmışlardı bakıp durmaz mı içinden cümle gerçeklerle dökülen sırlarıyla aynalar bana..

Mizanımdaki geçmiş yılların artılarını eksilerini dostlarımı ve dost bildiklerimle birlikte toplamaya başladım.. Durmadan çıkarıyordum ve gittikçe azalıyordu bütün arzularım umutlarım yaşanmışlıklarım...

Çaresizlik içinde elimde kalanlarla idare etmeye ve kendimi toparlamaya karar verdim.. Bütün kaybolmuşluğumu sırtlanıp, tuttum İstanbul'un iki yakasından, bağırıp çağırdım.. Veremediğim hesapları da oturttum karşıma, hesaplaşmak istedim bugünden geriye..

Zaten hayat da zaman da bir çeşit gölge varlık değil mi?

Hayat! Ne yaşattın ve ne sakladın bana zaman içinde?

'' Melekler yüreğinizden öpsün''

Sabiha Rana