Gün içinde duygularımız ne kadar degisiyor?

Güne nasıl başlıyoruz? Hangi duygularla güne merhaba diyoruz? Genellikle güzel ve güneşli bir güne uyandığımız zaman içimde sevinç ve iyi geçmesini umduğumuz neşeli bir ruh hali ile güne başlarız. Her yeni doğan günle umutlarımız hayallerimiz dahada artar.

Güne başladığımız ilk dakikalarda duygularımız en saf halini alır. İyi bir uyku uyumuşsak, stresten uzak mutlu bir ruh hali ile başlarız. Daha sonra duygularımız gün içinde karşılaştığımız olaylar ile değişir. Her yaşadığımız olay duygularımızın iyi yada kötü etkilenmesine neden olur.

Sabah kalkınca güne güzel bir merhaba deyip bu gün güzel geçecek dememiz gerekir. O zaman gün içindeki olumsuzlukları en aza indirmemiz kolaylaşır. Evden işe giderken işimizin bize keyif verdiğini, severek yaptığımızı düşünmeliyiz. Duygularımızı iyi yönde motive etmeliyiz. Çünkü bizler insanız ve bizi duygularımız yönlendirir. Çevremizdeki herkese gülerek günaydın demeliyiz ki mutlu başladığımız günü çevremizdekilere de yansıtmalıyız.

Peki gün içinde niye duygularımız üzüntüye, sıkıntıya dönüşürüz. Genellikle akşam eve dönerken stresli ve sinirli oluruz. Günün bütün stresini alıp eve taşırız. İşte yaşadığımız olumsuzlukların neden hep kötü yanlarını alır da iyi yanlarını görmeyiz? Bugün sıkıntıları iyiye çevireceğim diye kendimizi motive etmeyiz ki? Bir düşünün diyelim ke yaptığınız iş kötü gidiyor. Biraz mola verin ve düşünün niye kötü? Bu olumsuzluğu nasıl düzeltirim diye düşünün. Eminim Sakinleşip düşününce çözümü bulacaksınız.

Duygularımız incinmiş olabilir. İstediklerimiz olmamış olabilir. Ama yaşanan herşeyin bir sebebi vardır. Kızgınlığımıza neden olan olay veya insanı bir düşünelim. Belki de bu kadar kızmamızın nedeni yaşanan olay veya o insan değildir. Kendimizle ilgili bir sorun olabilir kızgınlığımız. O an bizim düşündüğümüz başka bir şey olabilir. Bizim planlarımızın dışında gerçekleştiyse olaylar duygularımızı hırpalamamız gerekir mi? Zaman içinde yaşananlar her zaman bizim istediğimiz gibi olmaz.

İnsanoğlu o kadar değişken ki... Bir anımız bir anımızı tutmaz. İç dünyamızda yaşadığımız gerginlikler bazen bizi esir alır. Ortada hiç sorun yokken kızarız, sinirleniriz. Kızgınlıgımız üzüntüye dönüşürüz. Bir günün daha kötü geçtiğini düşünürüz. Hayatın bize hep kötü süprizler hazırladığından yakınırız. İyi başladığımız bir günü kötü bitiririz. Bunlar insanın duygusallığının bir gereğidir.

Duygulara gem vuramayız. Ama duygularla birlikte mantığımızı da kullanmak zorundayız. Mantık olmazsa duygularımız arasında gel gitler yaşarız. Buda bizi inanılmaz oranda yorar. Günün içinde yaşadığmız duygusal gel gitler akşam olunca bizi pili bitmiş bir hale getirir. Neden iyi başladığımız günü çekilmez hale getiriyoruz ki...

Gün içinde polyanacılık oynalım. Duygularımızın hep iyi yönleri ile haraket edelim. Her an değişen duygularımızı hep yüksek tutalım. Mutsuz olmak için çaba sarf etmeyelim. Mutluluk çok yakınımız da gizlidir. Duygularımız bizim içimizde saklıdır. Kızmadan üzülmeden önce gerçekten üzülmemizi gerekir mi diye düşünelim. Değişen duygularımızı pozitif değiştirelim. Yaşamak her şeye rağmen güzeldir....

Haydi günümüzün iyi geçmesi için hayata gülümseyelim....