Gün nasıl başlarsa öyle mi biter?

Blog yazmayalı uzun süre oldu. Yazmaktan keyif alıyorum. Mümkün olduğunca açık ve anlaşılır bir dil kullanmaya çalışıyorum. Çevremdeki insanlar kendimi iyi ifade ettiğimi dile getiriyorlar. Her kesimden insanın anlayabileceği şekilde yazmayı hedefliyorum.
Ofisteyim ve mesainin ilk saati. Uyku mahmurluğunu üzerimden atabilmek için ikinci çayımı içiyorum şu anda. Aslında birinci çaydan sonra nescafe içecektim. Ancak kahve makinesinde kahve kalmadığı için çay ocağından çay aldım tekrar. Teknoloji bazen iyi; hayatı kolaylaştırıyor, bazen de kötü; mesela işsizliğe neden oluyor. En basiti, ofise yeni gelen bir kahve-çay makinesi, çay ocağındaki personeli işinden edebiliyor. Henüz böyle bir şey olmadı ancak ilerleyen zamanlarda çay ocağındaki personelin işini kaybetmesine neden olabilir.
Ofiste en çok severek tükettiğim içecek Türk kahvesi. Her derde deva. Uykuyu açar, zindelik verir, fazla tüketilmediği sürece bir zararı yoktur. Önceden ofiste Türk kahvesi belirli bir ücrete tabi idi: fincan başına 50 kuruş. Artık ücretsiz, ancak her personel günde bir defa Türk kahvesi tüketme hakkına sahip. İçmeyen çok sayıda insan olduğu için sorun olmuyor. İkincisini de içebiliyoruz.
Sanırım bir sonuç paragrafı yazmak zorunda değilim. Zorunda mıyım? Hayır değilim :)