Gün olur...

“Gün olur, alır başımı giderim,
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda.
Şu ada senin, bu ada benim,
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.”

Bir şehir hatları vapurunun güvertesindeyim… Neredeyse gün batımı… Kulağımda martı çığlıkları, içime çektiğim koku deniz ve gözümün önü alabildiğine mavi… Dilimde bir Orhan Veli şiirine bestelenmiş Livaneli şarkısı, dudağımda tebessüm…

“Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi...”

Ve çok yakında gün olur erguvan… Ne kaldı şunun şurasında mevsimine… İstanbul… Sen ne güzelsin…