Günbatımı sohbetleri II

Yeni bir dönemi başladı ömrümün
Umutsuzluğa kapılmak istemiyorum
Yazgı diye bir şey yok
Ama %50 si şans hayatın
Bir rüzgar gibi geçti ömür
Islık çalarak

Artık sabah kahvaltıları açık büfe değil
Artık kimse kapımı açıp girmeyecek
Bazen birileri gelirdi
Kısa süreli uzaklaşırdım kendimden
Sonra giderdi
Tekrar kendimi bulurdum
Acaba birileri bir daha sever mi beni

Bu sonbahar akşamında
Sessizliği içime çektim
Nasıl da soyunuyor ağaçlar
Ne kadar sıskaymış dallar
Sahil sarılmayı unutmuş
Terkedilmiş kadın gibi
Saklambaç oynuyor bulutlarla ay
Şu yıldızlara baktığım gibi mi bakacağım artık sana
Bak ellerimi uzattım
Bak ellerim öylece havada