Güncel

İnsanın yaşadığı, tarihinden gurur duyduğu, daima yücelttiği ülkesinde her gün kanlı olaylar görmek ne kadar üzücü. Hele ki bu olayları çözümsüzlüğe sürükleyerek, halkına zulm eden elleri görmek ise insanın yüreğini dağlıyor.

Son birkaç gün içinde neler oldu neler… Şöyle etraflıca düşündüğümde elinden oyuncağı alınmış bir çocuğun saflığında içli içli ağlamak istiyor yüreğim, gözlerim. Çıkar çatışmaları ve iktidar hırsı nedeniyle bu ülke nereye götürülüyor.

Beşiktaşlı taraftarlar İnönü stadına veda etmek istemişlerdi. Çünkü anıları vardı o stada dair, onlara gelecekte tebessüm kaynağı olacak mutlu anılar… Peki ne oldu, çoluk çocuk o gün orada bulunan herkesin anılarına biber gazı sıkıldı. Bu biber gazı da pek meşhur oldu. Aslında o gazı sıkarak diyorlardı ki kusun… İçinizde biriktirdiğiniz bütün kini kusun. Ve biz de size gereğini yapalım. Bazı sistemlerin alternatifi yokmuş gibi görünür veya bu sistem çıkarlarınızla aynı doğrultudadır ama birlik ve beraberlik kişisel çıkarlardan daha önemlidir. Alternatif sistemin hiçbir şeyi değiştiremeyeceği düşünülür. Ne yazık ki denemeye tenezzül etmeden yine bildiğimizi okumaya devam ederiz.

Reyhanlı’da çıkan patlamayla ilgili Akşam Gazetesi yazarı Çiğdem TOKER’in bölgede yaptığı araştırma sonucu yazdığı yazı tüm gerçekleri halkın ağzından ele veriyor. Bütün mobese kameralarının her ne hikmetse bozuk olduğunu öğrenebilirsiniz. Çok ilginç değil mi? Altmış küsur mobese kamerası aynı anda bozulmuş… Yağmur teselliymiş ocağı sönmüş anaların çıkaracağı isyanı engellediği için... Mehmet Eroğlu der ki :“Savaşın mağlubu iki şey vardır biri akıl, biri de analar.” Ne kadar doğru… Akılsızlığımızın cefası maalesef analara düşüyor.

Ana demişken daha dün analarımızın elini öpmedik mi, uzakta olanlar telefonlarda hasretini haykırmadı mı? Annesini kaybeden çocuklar veya evladını kaybeden analar sessiz çığlıklarda boğulmadı mı?

Peki ya analar gününde evladını kara toprağa veren ana…  Burak Yıldırım… O artık bir derbi şehidi, futbol şehidi. Şehitlik mertebesi nasılsa artık herkesin harcı.  Futbol güzel şey ama fanatizm değil. Bu cinayeti futbola ya da takımlara indirgemek ise hiç ama hiç güzel değil. Ölenin de var anası öldürenin de, şimdi sorun onlara takım denilen şey nedir? Olsa olsa kanayan bir yürektir.

Şiddet eğilimi hepimizde var. Ama hepimiz dışa vurmuyoruz. İyilikten de maraz doğuyor, beslediğin karga da gözünü oyuyor.  Atalar da bu işi biliyor.  Çıkarların olmadığı, kanların dökülmediği, anaların ağlamadığı bir hayat düşünün…

Öyle hayat mı olur diyenler çıkabilir ama bence olur.

Hülasa, zulm ile âbâd olanın da âhiri berbâd olur…