- Kategori
- Şiir
Ay Tutuldu, Güneş Tutuldu
Yaşamın güze dönmüştür.
Ama gönlün, öyle mi ya...
İşte bu yüzden, hep yersiniz birbirinizi.
Gönlün der ki :
'bahar geldi
hadi koş enginlere'.
Ama dizlerin,
oturtur seni iki büklüm yerli yerine.
Sonra ay tutulur, güneş tutulur...
Sen ve yalnızlığın,
seyredersiniz
kötü kalpli yılanla güneş Tanrısı Ra'nın kavgalarını.
Oysa senin umurunda bile değildir kavganın sonu
Çünkü bilirsin ki; kim kazanırsa kazansın gökyüzünde,
senin gönlün de kaybetmiştir dizlerin de…
(Mısır’da kötü kalpli yılanın güneş Tanrısı Ra ile kavgası olarak tanımlanır güneş tutulması…)
Hatice Atalay