- Kategori
- Edebiyat
Güneşi Bekler Çocuklar
Şafak vakti hep güneşi bekler çocuklar,
Doğar güneş, yedi renginde yaşamın ağırlığı.
Büyükler birşeyler yapar hayata dair
Ama ışıklarının nedense acımsıdır hazzı...
Çocuklar güneşle uzanan eller istiyordu aslında
Eller evler yaptı onlara, içinde güven olmayan.
Işıklı kalplerden, sevgiye giden yollar istediler
Ümitle ne yollar yürüdüler, sonu sevgiye varmayan..
Büyümüş çocuklar unuttular şafakta bekledikleri güneşi,
kaybolunca yaşamın içinde, geceye esir oldular
Işıksız kalplerde sevgiler, ümitler büktü boynunu
Onun için her şafak vakti, güneşi bekleyen çocuklar var...