Günler bitmiyor!

Yarın 9 Mart ya; benim evlilik yıldönümüm!

Görüyorsunuz değil mi? Bugün dünya kadınlar günü, yarın bizim hanenin kadın günü!! Bunların günleri bitmez!

Hanım kahvaltıda söyledi.

“Bugün bizim evlilik günümüz!”

“Bugün ayın dokuzu mu Selami?” Oğlum daha gitmemişti Ankara’ya.

“Yoo! Sekizi baba! “

“Biz dokuzunda evlenmemiş miydik hanım?”

“Ben bugün dokuzu sanıyordum!”

Bugün kadınlar günü demedim! Neme lazım , başlar şimdi feminizme falan, kafam şişer! Son zamanlarda yapıyor bunu!

Mart’ın dördünde askerlik evrakımı aldım. İki gün yol vermişlerdi. Altısında Mamak Muhabere Okuluna teslim olmam lazım. Ben on üçünde teslim oldum. Dokuzunda evlenmiştim çünkü. Bir Pazar günüydü!

“Evladım niye geç geldin askere?” Diye sordu komutan.

“Komutanım evlendim de! “

“Elindeki evlilik kınası demek!!”

“Kurban ettiler beni komutanım!” (şimdiki aklım olsa derdim!)

“İyi yaptın oğlum! Vatanı daha bir sorumlu olarak beklersin şimdi!”

Ceza almadım! Hatta, terhisim kurban bayramından sonraydı , komutanım beni bayramın ikinci günü eve gönderdi!

“Bir haftam daha var komutanım!”

“Git oğlum, cezanı evde çekersin!”

Bir de sağ ol dedim! Cahillik işte!

Bunları niye yazdım biliyor musunuz? Beni tanıyan var, tanımayan var! Bilen var bilmeyen var! (uzattım!) Bilenler bilmeyenlere öğretsin diyeceğim ama zaman var!! Baştan yazayım dedim. (kriptolu oldu ama!)

Neyse; bir blogun daha sonuna geldik. Şen ve esen kalın!