Günlerden bugünümdeyim...

Zaman ne kadar çabuk değiştiriyor hislerimi?İnanamıyorum kendime!!! Daha dün umut doluydu gözlerim, bakarken ışık yansıtıyordum sanki. Ama şimdi? Nedeni yok, yok işte, valla da yok!!! Off demekten bıktım, hüzünler istemiyorum, bunalımlara gebe yüreğim ama istemiyorum! Üzgün gözlerle bakmak istemiyorum...

Bildiğim birşey yok şimdi. Ne anlamı var ki bilmenin? Özlemek nedir biliyorum ama onu geçirecek bi çözüm bilmiyorum. Hangi şarkının beni kanattığını biliyorum ama onu duyduğumda kulaklarımı kapatamıyorum. Ne denildiğini biliyorum ardımdan, ama dönüp bakamıyorum. Geçmiş geçmiştir diyorum, unutmanın ne demek olduğunu biliyorum ama nasıl yapacağımı bilemiyorum....

Sorular, sorular ve yetersiz cevaplar..................................

Veee sormaktan en çok korktuğum sorunun yanıtını biliyorum ama kimsenin yüzüme yüksek sesle söylemesini istemiyorum. Sormuyorum kimselere, söylemesinler diye. En içlerime girip delik deşik etmesinler diye beni. Sadece bu fani blogdaki gibi üstünden , önünden , arkasından dolanıp biraz bahsedip değer gibi oluyorum ama asla tam anlamıyla açamıyorum. Beni tutan bişeyler var belki de. Siz değilsiniz......

"İnsan neden günlük yazar? Başkaları bulup okusun diye" deyip gülen biri vardı tanıdığım. Bu günlük değil , özellerim de değil. Belki okuyunca aklınızda birşeyler canlanacak, belki önemsemeyip sıradan birşeymiş gibi davranacaksınız. Aslında doğru, gayet sıradan!

Haklısınız böyle sıradan şeylerle zamanınızı almamalıyım. Kendi zamanımı da heba mı ediyorum dersiniz????

Amaaan, boşverme günümdeyim. Herşeyi boşverip unutmayı isteme günümdeyim.
Mutsuz günümdeyim ve paylaşımlarımı bile gizli tutma gereğini duyduğum günümdeyim ....

Hmm, anladım şimdi. Pazar günündeyim ve mutlu olmak için hiç neden yok. Bugün Pazar, dahası var mı???????

Nerde maskelerim?
Of yarın iş var, maskelerimi nereye koydun anneeeeee???