Günümüz kutlu olsun!

Bilinen adıyla Dünya Kadınlar Günü, asıl adıyla Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nü kutlamaya hazırlanıyoruz.

Bilinen adıyla dedim çünkü tüm diğer özel günlerimiz gibi kadınlar günü de amacından sapmış, saptırılmış durumda. O gün, kadınların giyinip, süslenip, püslenip, çıkıp eğlenebilecekleri bir gün olarak kutlanıyor ülkemizde. Ve asıl unsur olan EMEK- EMEKÇİ vurgusu bilerek veya bilmeyerek atlanıyor. Oysa bu günün altında yaşanmış oldukça trajik acılar, travmatik olaylar var. Geçen yıl uzun uzadıya değinmiştim, bu yıl kısa bir hatırlatma yaparak, kadının Türkiye’deki yerine, konumuna değinmeye çalışacağım.

8 Mart Türkiye'de ve dünyanın pek çok ülkesinde kadınların hak ve eşitlik isteklerini dile getirdikleri, kadın olmaktan dolayı yaşadıkları sorunlarına dikkat çektikleri, bir araya geldikleri bir gündür. Bu tarihin uluslararası düzeyde kabul gören bir hal alması 1970'lere rastlasa da, bu tarihe kaynaklık eden olay ve dünya kadınlarının ortak bir gün kutlama isteğinin gündeme gelişi 1800'lerin ortasına rastlar.

Kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olmak yolunda verdiği savaşın temsili başlangıcı 8 Mart 1857 yılında ABD’nin New York kentinde başladı. Konfeksiyon ve tekstil fabrikalarında çalışan 40 bin işçinin insanlık dışı çalışma koşullarına ve düşük ücrete karşı başlattığı grev, polisin saldırısıyla kanlı bitti. Saldırı sırasında çıkan yangında çoğu kadın 129 işçi can verdi. İşçilerin cenaze törenine 100 bini aşkın kişi katıldı.

1910 yılında Danimarka’nın Kopenhag kentinde toplanan 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında, Almanya Sosyal Demokrat Parti önderlerinden Clara Zetkin, bu yangında yaşamını yitiren 129 kadın işçi anısına 8 Mart gününün Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak kutlanmasını önerdi. Kadın hakları hareketini, özellikle oy hakkını onurlandırmayı amaçlayan Kadınlar Günü önerisi oy birliği ile kabul edildi. İşte bizim tarihçesini ve amacını pek bilmeden eğlenerek geçirdiğimiz günün özeti.

Şimdi Türkiye’ye dönelim ve biraz da değişen anlayış gereği Türkiye’de son yıllarda tırmanışa geçen kadın cinayetleri, tacizler, tecavüzler ve erkek egemen yargı maharetiyle en alt limitten verilen ödül gibi cezalarla adeta ödüllendirilen erkek zulmüne, vahşetine bakalım. 

Bir yargı düşünün ki; bir değil, beş değil, onbeş değil, tamıtamına 26, yazıyla (yirmialtı) kişinin, erkek müsveddesinin tecavüz ettiği onüç yaşındaki bir kız çocuğunu (kendi rızasıyla) mahkum etsin.

Bir kız çocuğu düşünün ki; -onu kendi kızınızın yerine koyarak düşünün Allah rızası için-   yirmialtı adamı, yirmialtı  gözü dönmüş azmanı kendi rızasıyla kabul eylemiş, azdırmış, kızdırmış, baştan çıkarmış olsun. Ve o kız çocuğu ki 9 yıl boyunca makatının üstüne oturamasın, o kız çocuğu ki yıllarca gözüne uyku girmesin, girse de kabuslarla uyansın ama tecavüzcüleri dokuz yıl bile almasın. Ve bu ülkede dinden, bu ülkede imandan, bu ülkede referandum sonrası özellikle vurgulanan (kadına pozitif ayrımcılık)tan söz edilsin. Doğaldır ki kadın dekoltesinden bile tahrik olan Profların bir hayli arttığı günümüzde bu tacizlerin, tecavüzlerin artması da yadırganamaz. Fakat dilsiz hayvanlara bile sarkan, macera yaşayan erkek müsveddelerini nereye koyar bu Proflar, onu bilemem.

Zaten ‘Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde var olan kadın sayısından belli değil midir kadına verilen değer, önem.

Birleşmiş Milletlerin hazırladığı “2012 Siyasette Kadın Haritası”, Türkiye’nin siyasetteki kadın olgusunun nerede olduğunu koyuyor ortaya. Türkiye, yüzde 14,2 ile kadınların mecliste temsil edilme oranında 143 ülke arasında 88. sırada yer alıyor. Listenin başında ise sırasıyla Ruanda (yüzde 56,3) Andorra (yüzde 50), Küba (yüzde 45,2) var.

Kadınların kabinede temsil edilme oranlarında ise Türkiye, yüzde 4 oranıyla 96 ülke arasında 90. sırada yer aldı. Bu sıralamada başı yüzde 52,6 ile Norveç çekiyor.

İşte Türkiye’nin kadına verdiği değer, önem. Öyleyse ne duruyoruz? Kutlayalım günümüzü. Dünya kadınlar günümüz kutlu olsun!