- Kategori
- Şiir
Gururlu baba
Ruhun Şad Olsun BABAM . . . !
Babam, yerli bir Adanalı, Ova muhibbi,
Ağa değil ama, Ağa çocuğu imiş . . .
Ağa kızı ile evlendirilmiş, lakin hayat kısa.
Bir el bonkör, bir el cimri, geçim zor . . .
* * * *
Babam, ağa babasına, boyun eğmemiş;
Marabalık, yarıcılık, süpürgecilik yapmış.
Bir köşker kızı sevmiş, zorda olsa almış . . .
On bir dayısına karşı, mücadele vermiş . . .
* * * *
On çocuk yetiştirmiş, O, manevi zengin !
Babam ailesinden, mal uğruna dışlanmış,
Hakkı, gasp edilmiş, ana, baba, kardeş eliyle.
Yılmamış, Canı Cananı bir edip, sevgiyle yürümüş. . .
Köşker kızı cevrede sevildi, lakin ailede, asla! . . .