- Kategori
- Şiir
Güven, Defne ve ben
TANIDINIZ ARTIK ONU "DEFNE BEBEK" (RESİM INTERNETTEN ALINMIŞTIR)
Güvensizlik üzerine çok söz duydum bu gün. İktidara güvenmeyen, muhalefete güvenmeyen. İnsana güvenmeyen. Kardeşine ve hatta annesine, babasına güvenmeyen. Boşluktayız anlaşılan. Güvende hissetmiyoruz kendimizi. Aklıma Defne’nin güvenlik hissi geldi.
GÜVEN, DEFNE VE BEN
Ay kat ediyor Defne
Dünya üzerinde
Yer ve yurt sahibi
Keyif ve dert sahibi
Altı ayı saydık gitti
Koca yarım yıl
Tepkileri var artık
Bağırana, gülene, hapşırana
Acıktığında ayrı telden
Altını ıslattığında üst perdeden
Anlar olduk dilinden
Gözü annesini izlemekte
Görüntüden çıktığında
Büyük bir yaygara
“Kafasını tutun” diyor annesi
Güvende olmakmış tasası
Çocukluğumun bir karesi
Kulağımda babamın
“Sen yaparsın” demesi
Defne ve ben
Güven ve biz
Güven de miyiz?
Babacığım çıkalı yola
Dört yılı dolacak yakında
Tam dalacakken uykuya
Sesi kulaklarımda
Hissediyorum da
O hep arkamda
Defne’nin altı ayında
Şahit oldum kafasını tutup
Güven duygusuna
Düşünüyorum da
Yaşamın tasası mı yoksa?
Güven beklentisi
Sağlıkla ve mutlu kalın