Güven ve açıkta kal

Hayatınızın hiçbir evresinde kendinizi bir insana kayıtsız şartsız teslim olmuş hissettiniz mi? Gözünüz kapalı, kulaklarınız başkalarından gelen ve hiç bitmeyen seslere tıkalı sadece onu dinleyip, ona inanıp, ona güvenip yaşadınız mı hiç?

Bu defa evet bu defa gerçek sevgiyi buldum, ruh ikizim, diğer yarım, son mevsimim o dediğiniz birine rastladınız mı? Herşey yolunda giderken yada siz öyle sanarken aslında adamın bir üçkağıtcı ve hatta düzenbaz olduğunu anlarsanız ne yaparsınız?

Ben hala ümitle ve sabırla beklemeyi seçtim bu durumlarla karşılaştığımda. Ya körkütük aşık olduğuma karar verdim, ya da aptalım diyebildim. Fakat pişmanlık duymadan, yaşadıklarıma ve sevdiğime lanet okumadan, ilahi adalete inanarak, güvenerek, cezasız hiçbirşeyin kalmayacağını umut ederek kendimi, beynimi ve ruhumu dinlenmeye ve bu arada da dinlemeye bıraktım.

Asıl acı hala beynim onun adını tekrarlıyor hiç susmadan kulağıma. Kalbim onun heyecanıyla çarpıyor hala. Hala beni arayacak diye gözüm telefonda. Hala onu düşünüyorum, onu yaşıyorum, onu seviyorum inatla.

Hani bir söz vardır; " Ne duyduğun değil ne anladığın önemlidir." der. İşte aynı böyle birşey benim yaşadığım. Duyduklarımı hiç önemsemeden sadece onu anlamaya çalışarak sadece onu dinleyerek geçirdiğim tüm süre onun birden ani tepkisi ve acımasız gaddarlığıyla son buldu. Şimdi diyorum ki acaba bu kasıtlı bir öfke, hep beklenen düşeş bir zar mıydı onun için? Zaten yapmak istediğine bahane mi bulmuş oldu? Peki ben neden bu kadar kör neden bu kadar sağır oldum?

Aslında tek cevap var. Ben sadece sevdim. Sevgisini iliklerimde, aşkını ruhumun en ücra köşesinde hissederek, yaşayarak sevdim onu. Sevdim, inandım, güvendim ve tüm bu duyguların artık miadının dolduğunu unutup açıkta kaldım. Ama inadına seviyorum yaşamı değil ama onu hala.

Hayat her sahnesi bir ibret ve ders sergilenen biletsiz bir sahne. Repliklerim yok artık çünkü bundan böyle sağır dilsiz rolündeyim.