Güzel Bakan Güzel Görür...

En mükemmel surette yaratılmış, her türlü nimetle bezendirilmiş, âlemlerin özü, yaratılmışların en yücesidir insanoğlu. İnsan sadece et ve kemikten ibaret değildir. Et ve kemiğe büründürülmüştür. İçinde bir cevher taşır. İşte aslolan bu cevherdir. Et ve kemik sadece bu cevherin emanetçileridir… 

Epiktatos’un unutmadığım bir sözü vardır: "İnsanlar kafalarının dışına verdiği değer kadar kafalarının içine, beyinlerine değer verselerdi durumları böyle olmazdı." Gerçekten de bütün emekler, bütün yatırımlar hep cevherin emanetçisinedir… 

Bugün şaşırtıcı başat sektörler oluştu. Kozmetik sanayisi, güzelleştirme klinikleri insanların doyum bilmeyen açlığına yetişmeye çalışıyor. Kendini tatmin yolunda insanoğlu yüzlerce milyar dolarlar harcıyor. Hep daha güzel gözükmek ve daha çok beğenilmek için adeta varış noktası olmayan bir yarış içindeler. Oysa ki, beden güzelleştikçe enaniyet büyüyor, kullanılan kokular ürünler kokuşmuşluğu gizle/ye/miyor. Zerafet, incelik, efendilik, insanoğlunun enaniyet ve doyumsuzluğu ile yarışamıyor. 

Bizim medeniyetimiz ise insanda iç güzelliği, aşkı, sevgiyi, paylaşmayı, merhameti önceliyor. Kir kaplamış gönüllerin muhabbet huzmelerinden nasiplenmesi mümkün olmasa gerek. Gönlü pak olmayanların dışı da pak değildir, olamaz da. İçinde muhabbeti olanın yüzünde gönüllere huzur veren muhabbet nuru oluşur.

Bütün âlemlere sığmayan Allah-u Teâlâ, Müminin kalbine tecelli eder. Evini gelen misafiri için itinayla hazırlayan mümin, Rabbi içinde kalbini daim hazır etmelidir. Zira kalp Rahman’ın aynasıdır. Aynayı toz kaplamışsa, aynadan istifade etmek isteyen kişi önce aynayı bir güzel silmelidir ki, faydalanabilsin. Şair bunu çok güzel satıra dökmüştür. 

Sivadan kalbini pak et,
Gönül mir at-i Rahman dır.
(Kalbini günahlardan temizle çünkü gönül Rahman’ın aynasıdır.) 

Kalp insanda hayatiyetin merkezidir. Güzellik merkezi de, çirkinlik merkezi de orasıdır. "Gönlü güzel olanın, her şeyi güzeldir" cümlesi ne kadar güzel özetlemiştir bu durumu. 

Hikâye budur ki; Yeni bir mahalle ve yeni bir eve taşınan bir ailenin hanımı sabahleyin evinin penceresinden çamaşır asan komşusunu görünce kocasına; "bak kadının çamaşırları tam beyazlamamış, herhalde çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de deterjanı kötü" der. Kocası hiç sesini çıkarmaz. Bu konuşma bu şekilde bir ay kadar devam eder. Kadın yine bir sabah çamaşırlarını asan komşusunu göstererek "komşunun çamaşırları beyazlamış, çamaşır yıkamayı öğrenmiş olmalı, kim öğretti acaba" deyince kocası "hanım ben bu sabah biraz erken kalktım ve penceremizi sildim" der.

İnsan gözünün ve de gönlünün önündeki perdeleri kaldırmaz ise yaratılış gayesinden uzaklaşmış olur.

Ve son kertede "Güzel bakan güzel görür" deyip yazımızı burada noktalıyorum...

Sağlıcakla Kalın...

30.08.2019/23.34