Güzel bir şiir

güzel bir şiir olsa mesela;
sanatla olan ilgisini bilmeyen;
öylesine naif,
biraz hüzünlü
ve çokca samimi...
okusam onu tekrar tekrar
kendimi hiç yormadan
her defasında farklı şeyler bulsam o mısraların arasında,
''aaa bu tam ben!'' demesem mesela
kendimden hiç bir şey bulmadan sevsem onu..
bu sefer başkalarının yüreklerini görsem
kendiminkini unutup,
başka hayatların içine dalsam
ağıtları ben yakıyormuşum gibi;
o atın sırtında ben varmışım gibi;
çiçek toplayan o çilek dudaklı kız benmişim gibi;
sahiplensem o şiiri...
kendim olmayı unutup başkası olabilsem yani...
yağmurun yağmasına gerek kalmaz o zaman
hatta kahveye bile
okurum o zaman sadece okurum
sonra camın buğusundaki damlalara değil de
başka çok başka şeylere dalarım
kendimden kaçayım derken;
daha beter dönmem kendime!
 ...
 

kendi hayatımın şairi olmayı bırakıp başka şarilerin okuru olmak tam da bahsettiğim..
okurken şair kadar yaşayabilmek!