Güzel günler vaat ediyorlar

Hangi çocuğun gözlerine baksam kendi çocuğum oluyor, hangi çocuğun gözyaşını silsem annesi oluyorum, hangi çocuğa bir kahkaha attırsam dünyalar benim oluyor…

Yarın çocuklarımın bayramı.

Bir günlüğüne bile olsa, isterdim ki kilometrelerce kare büyüklüğünde bir yorganım olsun ve dünyadaki bütün çocuklarla üstümüze örtüverelim o yorganı, sonra ellerimizdeki minik fenerleri yakalım - söndürelim / yakalım - söndürelim…

…Çünkü ben çocukken ürktüğümde, korktuğumda, sorunlardan kaçmak istediğimde yorganı başıma çeker ve minik el fenerimi yakar – söndürür / yakar - söndürür kendime ait bir gökyüzü yarattığımı ve onun altında hiç bir sorun olmadığını, hiçbir şeyden korkmak olmadığını hayal ederdim…

Şimdi de korkuyorum dünyadaki bütün çocuklar adına…

Onlar da korkuyor…

O minicik yürekleri güp güp güp atıyor korkudan…

Üstlerine düşen bombaların alıp götürdüğü kollarının bacaklarının boş yerlerine bakınca, nedenini hiç anlamadıkları savaşta kaybettikleri ailelerini düşününce, günlerdir boş olan midelerinin gurultularını dinleyince, kocaman amcalar üstlerine çıkıp salyalarını akıta akıta canlarını acıtınca, sokakta saklambaç oynarken hiç tanımadığı ağabeyler kaçırıp döve döve hırsızlık yaptırınca, evcilik oynama yaşında adet görmemiş bedenlerini o çok sevdikleri babaları para karşılığı “koca” denen bir adama satınca, bütün arkadaşları saçlarını tokalarla süslerken annesinin zorla örttüğü o çarşaf gibi örtü saçlarını saklayıp başını sıkınca, o istemeden onu dünyaya getiren anne-baba denilen insanların eziyetlerinden kaçıp sokakların karanlığına düşünce, devletin koruması altına verildiğinde aynı yurttaki büyük ablalar - ağabeyler - bakıcılar şiddet uygulayınca… KORKUYORLAR! ÇOK KORKUYORLAR…

Sonra her 23 Nisanda birileri çıkıp gözlerinin içine baka baka onların bayramını kutluyor güzel günler vaat ediyor…

Ama vaatler hiçbir şeyi çözmüyor.

Oysa vaat edenler attıkları her adımı, çocukların sağlığı, mutluluğu, özgürlüğü, güven içinde yaşayacakları gelecek günleri için atsalar… Her şey daha güzel olurdu…

Hani Güneşli Güzel Günler Görecektik... B>Irak'lı, Amerika'lı, İngiliz
Ölüme ipotekliyse gülüşler
Milliyetsizim...

İngilizce, Fransızca, Kürtçe
Ezgilere ağlamak için dil mi bilmek gerek?
Dilsizim...

Hıristiyan, Musevi, Budist
Gölgesiz gönüllere fark etmez
Dinsizim...

Feodalizm, Kominizim, Faşizm
Yağdığı toprakta çiçek yeşertmiyorsa
' İzm ' sizim...

Ben Auschwitz ' de

Ben Hiroşima ' da

Ben Lübnan ' da ölen Bebeğim! ! !

Yani evrende bir zerre
Sendeki ben'lerden biri
Ben
İnsanlığa sevgiyim...

Sevtap Özkahraman
(Ankara)