Güzel Kızım ,İyi ki Doğdun

Doktor suyunuz azalmış, yarın alalım artık dediğinde hafif çapta bir şok geçirdiğimi hatırlıyorum.

Doktor hemen hastaneden oda ayırttı…Sabah saat 9 da bir şey yemeden gelin dedi…

O gece korkudan ,endişeden,sevinçten ,heyecandan eşim de ben de uyuyamadık…Sağa sola döndük durduk…

Sabah ablamlara gittiğimizde garip bir boşluk vardı içimde, biraz tedirginlik ve korku…

Hastaneye giderken annelerimize haber vermemiştik ikimizde heyecanlanmasınlar diye…

Şimdi saçma buluyorum,heyecanlansalardı. …Benim bir tanecik kızım dünyaya bir daha mı gelecek ki….

Beni hazırladılar, sedyeye yatırdılar ameliyathaneye indirirlerken ,koridorda eşimin gazete okuduğunu gördüm..Ben en zor ameliyatlardan birine giriyorum ve bebeğimiz dünyaya gelecek adam gazete okuyor…İnanılır gibi değil…Gerçekten o anki şaşkınlığımı ve kızgınlığımı aradan geçen 13 yıl unutturmadı…

Ameliyathaneye girdiğimizde doktorum isim olarak ne düşündüğümüzü sordu,

Cinsiyeti bilmediğimiz için kız olursa ben İLAYDA istiyorum , erkek olursa da Uraz dedim..

Beni konuştururken narkoz vermiş meğer , sonrasını hatırlamıyorum…

Çok kısa süre sonra küçük İLAYDA ilk ağlaması ile merhaba dedi .

Odaya çıkarıldığımda , kendime geldikten sonra getirdiler kızımı…Koluma koydular, küçücük ve kırmızı bir canlı, ama gerçekten de o an ”tüm acılarım dindi, annelik ne yüce duyguymuş” diyemiyorum…Fazla bir şey hissetmedim çünkü…Belki de ben dğuma giderken eşim de henüz bir şey hissetmiyormuş..Bazı duygular gerçekten de yaşayarak kazanılıyor..Oysa şimdi kızına çok düşkün...

Ancak o küçücük kız…Şimdi benim her şeyimi karşılayan bir kaynak..Hayat kaynağım..Enerjim..Bağım…tek vazgeçilmezim,galiba hayatta...

İLAYDA 14 yaşına giriyor,o artık genç kız ..Ve bir anne adayı..Bunu kabullenmek de öyle kolay bir şey değil…O hala benim küçük bebeğim..

Her anını düşündüğüm, endişelendiğim,onun için her şeyin en iyisini istediğim, her şeyden sakındığım benim için en değerli varlık..

İyi ki doğdun güzel kızım…İyi ki ...