Güzeldir hayat, güzeldir yaşamak...

Aslında güzeldir hayat;
Bazen acı çeker, bazen de gidenlere mendil sallarız. Ya da yıkılan hep biz oluruz. Haksız görülen, iyi şeyleri haketmeyen, kendisine sevgi sunulmayan belki de hep biz oluruz. Tam bütün güvenimizle birşeyleri başarmaya kalkarız da bir sürü engel çıkar ya karşımıza, işte o zaman pes ederiz, değil mi? Aslında hayat sadece bütün bunlardan ibaret değildir.Görene, köre ne ki? Öyle ya;

Aslında bütün mesele bir kelebeğin kanatlarındadır.
Saatin tiktakları arasında kalan o boşluğu farkedebilmektir, herşey
Ya da kuş cıvıltılarının farkına varabilmek
Rüzgarın tenine dokunuşunu hissedebilmek
Kar tanelerini dallarında misafir eden o güzelim ağaçları görebilmek
Evet, işte bütün mesele bunlarda gizli...Oysa ki bizi yaradan mutlu olabilmemiz için neler sunmuş bizlere? Nasıl oluyor da bütün bu güzelliklere rağmen o kötü, olumsuz şeyleri görmeyi başarabiliyoruz? Nasıl beceriyoruz bunu anlamıyorum?

Oysa ki hayat çok tatlıdır, tadını alabilene,
Oysa kihayat güzelliklerle doludur, görebilene,
Rüzgar sadeceüşütmez, sonsuzluk duygusu da verir, hissedebilene,
Kuş cıvıltıları sadece gürültü kirliliği yapmaz, sabah vakitlerine muhteşem bir nağme de dokur, duyabilene

Bakın görüyorsunuz, mutlu olmak için ne çok nedenimiz var.O halde neden mutsuzluklar arasına sıkışıp kalıyoruz? Bir elin size uzanmasını beklerseniz, daha çok beklersiniz. Ya da neden bir adım atmayı denemiyorsunuz?En kötü başlangıç bile hiç başlamamış olmaktan iyidir.Hadi ama bu kadar güzellikler varken neden kendinize olumsuzlukları birer armağan olarak görüyorsunuz?Bir an önce çıkın o kötü olguların arasından ve hayatın tadını çıkarın.

==>İnanın ki hayat gerçekten yaşamaya değer, bu sizin için büyük bir armağandır.