Güzelliğin ekmeğini dilendiği yerde: Maria Wıne

Maria Wıne (1912-2002), aynı zamanda bir şair olan Artur Lundkvist'le evlenmiş, yaşamı boyunca şiirden kopmadan on yedi şiir kitabı çıkartmış. ''Günlük aşk'' adlı şiirinde aşkın ne olduğunu ve ne olmadığını, yalnızlığı söyler şair: ''Aşk/ fakat ateşli ayaklarla/ hızlı buluşmalara/ koşmak için değil, / avlayan ve yaralanan./ Acılı ayrılıklar ve/ sürekli gerilimlerle/ ısıtıcı ve koruyucu olmayan/ aşk değil./ Bir aşk ki, korkulacak tek ayrılık/ ölüm.''... İlişkinin verdiği yaralar ve aşk tanımıyla biter şiir...

''Şimdi/ yeniden/ çılgınlık vücudumda/ ve fışkırıyor alevler/ uyanan korlardan, '' diyen şair, ''Şimdi yeniden'' şiirinin sonunda yine yalnızlığı haykırır: ''... ve benim yalnız gecelerim/ ve kimsesiz çığlığım gecelerin içinde.''

''Tüm sınırların ötesindeki ülkemde büyüyor aşkım'' adlı şiirde ''tüm zamanların ötesindeki zamanda'' olan bir aşkı görürüz: ''Ölüm uzanınca üzerine tomurcuklanıyor aşkım/ ve ağlıyor mutlulukla, yaşamla birleşince ölüm.''

''İnsan yalnızken''de ''yalnızken/ iyileşmek özlenir/ ikiyse insan/ üçtür hep:/ Üçüncü yalnız olandır/ yalnız olacak olan.'' diyerek yalnızlığa bir vücut verirken; ''Cesaret etmek''de, erkek ve kadını karşılaştırır: ''Kadın/ gülemiyor/ korkuyor yüzündeki maskenin yırtılmasından/ Erkek/ yeniden yapamadı evini/ korkuyor ölümsüz gerçeklerin/ sarsmasından temellerini''...

''Senin yüzün: ellerimin sevinci'' şiirinde sevdiğinin gözlerinden, gülüşüne kadar her ayrıntısını şiirle çizer... ''Bir anlık yaşamımızı terk etme bu kadar çabuk''da: ''gel birbirimizin yanında yatalım sessizce/ yavaşça büyüsün anlık sevincimiz/ serinletici okşayışlarla/ odamızın içinde/ bir yelkenli gibi kayan/ rüzgarın esintileriyle'' derken, ''Henüz'' şiirinde ''tüm gücümüzle ve şefkatle korumalıyız mutluluğumuzun küçük salyangozunu'' der...

Marie Wıne'ın şiirleri, seçkideki diğer şairlerin şiirlerine göre anlatıma ve ritme daha fazla önem veren, anlattığıyla estetik arasında daha iyi bir denge kurabilen bir şiir olarak görünüyor...