Güzelliklerin şairi olamadım

sokaktaki hüzünlü gül satıcısına takılıp kaldı bütün gün aklım 

ama bütün gülleri satın alamazdım 

zümrüt gözlü yaşlı kemancının 

boynuna sarılıp ağlayabilirdim akşam otobüs durağında 

eskimiş şapkasına biraz para attım 

gazete satıcısı 

dünyanın tüm yanıklarını 

bu sabah esmer teninde toplamıştı 

aldığım gazeteyi açamadım 

yırtık fistanlı çingene falcı 

dolaşırken köşe bucak şehri 

sarkıtmıştı beline kömür karası ipince meliğini 

ağzındaki tek (altın) dişi 

anlatılmaz bir kedere boğdu beni 

kambur çöpçünün süpürdüğü kaldırıma düşen yapraktım 

yoldan karın tokluğuna çalışan işçiler geçerken 

simitçiden simit satın alıp 

bir sigara yaktım 

değil, içtiğimden 

kibritçi çocuğun çocuksu masumiyetinden 

hoyrat bir poyraz vurdu yüzüme 

bir balıkçının boş ağına bakarken 

ecele kanat açtı çatımda hasta bir martı 

şiir saati gelip çattı 

güzelliklerin ve mutlu anların şairi olamadım 

Handan Koçak