Hacet yok seni hatırlatmasına

Yağmurlar yağar...Dondurucu soğuktan titrersiniz... Sonra karlar erir ve ılık bir esinti baharı müjdeler. Sıcağı iliklerinizde hissederek sahile ya da dağlara koşarsınız.

Akrep yelkovanı, günler günleri kovalar. Yağmurda saçlarınıza düşen damlalar akar gider, karların buruk hüznünü hissederken; aynaya her baktığımızda akıp giden damlalar gibi saçlarınızın azaldığını ve aklarla kaplandığını görürsünüz.

Sizin için Işık hızıyla akıp gittiğini düşündüğünüz zamanda, yarım kalmış heyecanlar, bitmemiş özlemler, söylenmemiş sözler, çaresizlikler, ara ara süzülen gözyaşları, bitmeyeceğini düşündüğünüz mutluluklar, beklenmeden yaşadığınız ayrılıklar ve daha neler neler yaşanmıştır.

Mevsimler birbirini kovalarken, ya bizler neleri kovalar dururuz?

Kimimiz mutluluğu; kimileri huzuru; belki çoğunluğu parayı, rahat bir yaşamı; kimileri de boşa giden zamanı kovalar.

Dünyanın artan kirliliğinde, ilişkilerin yozlaştığı bir dönemde kimileri de çocuksu rahatlığını arar durur. Tüm bunlar geçmişte yaşadığımız güzelliklerle ilgilidir. Galiba en çok aradığımızda o ilk kalp çarpıntısıdır. Kaç yaşımıza gelirsek gelelim o ilk aşkı yaşadığımız kişiyle, yıllarca beraber oluruz, hem de ilk günkü heyecanla. Onu içimizde yaşatırız, bazen bunu birileriyle paylaşırız; bazen de içimize gömeriz. Sadece bir sır olarak bizimle yaşar ve ölür.

Şair Atilla İLHAN bunu dizeleriyle ne güzel belirtmiştir.
.
.
Adımla nasıl berabersem öylece beraberiz,
Seninle her saat, seninle her dakika, seninle her saniye,
Gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat,
.
.
Hacet yok hatırlatmasına seni , hatıraların,
Sen bana kalbim kadar, elim kadar yakınsın.
........