Hacı Mehmet Amca'nın ardından bir aksakalın ölümü üzerine

Bazı kişilikler vardır ki dışarıdan bakıldığında size bir anlam ifade etmezler. Ancak onları yakından tanıdığınızda yaşadıkları çevre için ne kadar önemli olduklarını hemen farkedersiniz. Onlar belki basında küçük bir satır, gazetede minik bir vefat ilanı ya da sadece bir minareden verilen kısa bir seladır. Ancak onları tanıyanlar için " alimin ölümü alemin ölümü " gibidir.

Geçenlerde kısa bir sıla ziyareti için memleketim olan Rize'ye gittiğimde, birkaç gün önce vefat ettiğini duyduğum " Hacı Mehmet Amca " da bunlardan biriydi. Mehmet Amca hepimizin gıpta duyacağı kadar 85'in üzerinde sağlıklı bir ömür yaşamıştı. Mahallemizde hacca ilk gidenlerden olduğu için ben ortaokul sıralarında iken bile " Hacı Mehmet " olarak tanınırdı.

Hacı Mehmet Amca bir yandan şehirde esnaflık yaparken bir yandan da çay bahçesinde çalışır, alınteriyle kendi işini kendi görmeye uğraşırdı. Son derece güvenilir, özü sözü doğru bir insandı.Kimseyi kırdığı, üzdüğü görülmemişti. Kendisine kötülük yapanlara bile iyilik yapmaya çalışır, aleyhinde konuşanı duymamızlıktan gelir, en fazla yaptığı işin kötülüğü hakkında uyarmayı tercih ederdi.

Hacı Mehmet Amca'nın en önemli özelliği   mahallenin hatta tüm Rize Merkez'in arabulucusu, aksakalı, bilge kişisi oluşuydu. Bir yerde bir anlaşmazlık mı çıktı, hemen Hacı Mehmet Amca çağrılır, arabulucu olması, kırgınları barıştırması istenirdi. Zaman zaman silah kullanmaya kadar gidecek olan tehlikeli ihtilafları bile Hacı Mehmet Amca tatlıya bağlamıştı.

Biraç yıl önce sıkı bir yokuşu hızlı hızlı çıkarken zar zor kendisine yetiştiğimde bu yaşta bu enerji ve sağlığını neye borçlu olduğunu sorduğumda " Soğana evlat..." demişti. "Eğer midende sorun yoksa kuru soğan ye... Ne tansiyon kalır ne de başka bir şey..."

Hacı Mehmet Amca sıcak bir ağustos günü Hakka yürürken ardında aksakalı gibi ak bir nam bıraktı. Zaten şu kısacık ömrümüzde önemli olan da bu değil midir?