Hacıkışla köyü'nün su sorunu var!

Köyümün içme suyu problemi varmış.

Sakarya ilinin Hendek ilçesinin Hacıkışla köyündenim ben!

Senede bir iki defa giderim köyüme. Gittiğimde en az yirmi otuz bardak çay içerim. Bunun dört beş bardağını köyün kahvesinde diğerlerini amcamın ve dayılarımın evinde içerim!

Bir daha içemeyecek miyim yoksa?

Valla gelmem ona göre!

Senede iki defa gel, onu da çay içmeden dön! Gelirsem üç olsun!

Zaten bu sorunu önceden tahmin ettiğim için akrabalık ilişkilerimi en aza indirmiştim köyümle! Keremali dağının dibindeki bir köyle ilişkilerimi geliştirdim!

Kabak oradan, patates oradan, soğan oradan! Fındık da var şimdi!

Ama zamanında çok çekmiştim! Yol yok iz yoktu köye! Köye gitmeden önce telefon eder haber verirdik.

“Alo; Hacı, biz yarın Hendek’e geliyoruz. Gel bizi al oradan!”

Kayınço traktörle gelir alırdı bizi Hendek’ten!

Yoldaki çukurlardan kaçarken her direksiyonu kıvırdığında uyarırdım onu!

“Abi virajlara yavaş gir ya! Midem alt üst oldu!”

Fakat iyi tarafı da vardı! Böbreklerimde taş kum kalmamıştı! İsterdim ki çukurlara daha çok girsin!

Bir de vücudumun en ücra damarlarına kan gidiyordu bu sayede! Damarlarımın sesini duyar gibiydim!

“Oh be! Köye gitmesek kan yüzü göremeyecektik! Sağ ol sahip!”

Facebook’taki mesaj kutuma bir ileti geldi biraz önce de onun için yazıyorum bunları.

“Hacıkışla köyü’nde su sorunu var sayın yetkililer!”

Böyle giderse benim köylüm abdest alamayacak! Namaz da kılamaz!(teyemmümü de bilmezler!)

Gelen gidene çay da ısmarlayamayacaklar!

Taşıma suyla da yeni nesil olmaz! (olur da huyları bozuk olur!)

Buradan muhtar Ahmet Abime de seslenmek istiyorum!

“Abi nasıl muhtarsın sen Allah’ını seversen? Rahmetli dayım vefat ettiğinde ne dedim sana? Abi bundan sonra dayım sensin demedim mi? Böyle mi dayılık yapılır köylüme, vatandaşıma? Rica ediyorum geceni gündüzüne kat, köylümün su sorununu hallet!”