Hadi beni anlat!

- Hadi beni anlat…..

Elimdeki kalemi bırakıyorum… Yüzüne bakıyorum… Senin neyini anlatayım, sen boşsun bomboşsun… Bembeyazsın, seni nasıl anlatayım.

- Aşk olsun

- Ha..ne oldu..?

- Birden durdun, kalemi bıraktın… Ne düşünüyorsun?

- Çok uzaklarda birini düşünüyorum. Hep onu anlatma istiyorum. Onun içini dışını, öncesini, sonrasını hep onu anlatmak istiyorum.

- Tamam.. Onu anlat.

- Neresini anlatayım?

- Önce dışını anlat

- Mitoloji sever misin bilmem? Kazı yaparken eski yunan tanrıçalarının heykelleri çıkar toprak altından, ipek giysileri içinde biçimli vücut hatları belirgin, ulaşılmaz gözüken, mağrur, kendine güvenli, yumuşak elleri ve umut dolu gözleri olan… İşte onlara benziyor. Gözleri… gözleri farklı olabilir… gözlerinde başka manalar var onları nasıl tanıtsam… ışık dolu desem, çok parlak desem… al götür beni diyorlar desem… özgürlüğe aşık… aşka susamış… yaralı…koruyucu…bağışlayıcı…güvensiz…hepsini topla bir göze sığdır. Sonra bu bakışları yudum yudum hepsini iç.

-Sen dışını anlatacaktın içini de anlattın.

-Anlamıyorsun. İç dünyası daha başka, onu sana anlatsam mı diye düşünüyorum.

- Anlat tabii çok merak ediyorum.

- Başkasının içi dünyasını sana anlatmak istemiyorum. Belki de tam emin değilim yanlış anlatabilirim.

- Olsun nasılsa tanımıyorum.

- Tanıyacaksın ve ondan nefret edeceksin.

- Neden?

- Çünkü sana, onu ben anlatacağım. Hangilerinin doğru, hangilerinin yalan olduğunu bilemediğin için karmaşık bir yaratıkla baş başa kalacaksın.

- Çok uzattın hadi anlat

- Bir kere inanılmaz derecede etkiye açık. Onu istediğin gibi yönlendirebilirsin. Eğer senin ona canını vereceğine inanırsa o da sana canını verir. Geçen gün böbreklerim ağrıdı. Öyle laf olsun diye "kim bana böbreğini verir" diye düşündüm, babam dahil herkesi düşündüm ve bir tek o verir diye inandım. Evet bir tek o verirdi böbreğini bana

-Buna etkiye açık denmez ki. Buna çok fedakar denir.

- Ben öyle yorumlamıyorum. Aslında çok ince bir şekilde etkiye açık olarak yorumluyorum.

- Etkiye açık olması iyi bir şey midir?

- Hayır kötü bir şey. Toplum onu acımadan ezer. Kim bana ne diyecek diye dünyaya bakan insan, yüzlerce bakış altında yürümesini şaşırır.

- Başka?

- Sabırsız… çok sabırsız… halbuki evrenin temelinde sabır var. Ona meditasyonu öğrettim. Ama bir kere bile yapmadığından eminim. Çünkü 20 dakika oturup dinlenmeye sabrı yok. Acelece ona sahip olmak istiyor. Doğa bunu şiddetle reddeder. Çok az, çok az biraz sabırlı olsa her şey yoluna girecek.

- Başka?

- Başka bir şey yazmak istemiyorum. Çok sıkıldım. Aslında bu yazdıklarımı da silmek için içimde dayanılmaz bir arzu var ama silmeyeceğim.