Hadi hadi hadi...

Kara kara karardın gökyüzü… Asık yüzlü esmer bir dilber gibi çehren… Neye kızdın böylesine, içerlediğin ne… Nasıl da hırçın akıyor gözyaşların... İnsafsızca vuruyor sanki cama değil yüreğime. Küstün mü bizlere… Canını mı yaktı adem oğlu… Ozon tabakasını deldi önce… Sonra uğraştı durdu seninle insafsızca… Doğanın dengesi bozuldu bir hiç uğruna… İndir ellerini belinden… Durma karşımda kızgın, kırgın, mahzun…

Anlat hadi nedir seni böylesine derinden yaralayan… Söyle… İyi bir dinleyiciyimdir ben, bilesin… Hem söylemezsen derdini bulamazsın ki derman. Hoş derdini söyleme dostuna onun da dostu vardır gider söyler dostuna derler… Şimdi ne yapmalı söylemeli mi, söylememeli mi? Sarımsaklamalı mı sarımsaklamamalı mı… Ay bu hiç uymadı ama yazdım artık, bir daha silemem … Neyse efendim dağıtmayalım konuyu… Nerde kalmıştık... Diyorduk ki söylemeli mi, söylememeli mi… İçinde de tutulmaz ki bu… İlle de paylaşmak gerek…Söylemek rahatlamak gerek…

Gel sen fısılda kulağıma. Söz kimselere söylemem.

Evet… Evet… Evet…

Anladım ben onu… Barajlar dolsun diye yağıyorsun böylesine. İyi çok iyi … Yağ gönlünce… Şakır şakır, çise çise, sağanak sağanak yağ… Korkak alıştırma elini gürül gürül yağ.

Bak ne diyeceğim sana … Hazır yağmaya başlamışken yıkasana yerküre üzerindeki tüm kötülükleri… Fesatlıkları… İhanetleri… Yalanları… Kıskançlıkları… Riyaları… Nefretleri… Başarısızlıkları… Dedikoduları… Hayal kırıklıklarını…

Ve sadece iyi olan şeyleri bıraksana buralarda… Bol bol sevgi serp mesela yüreklere. Buz gibi katı yürekleri gün ışığı ile ısıt . Aydınlat dimağları pırıl pırıl… Sarmala sıcacık güneş kızıllığında… Sevgi tohumları ek geçtiğin her yere ve ıslat onları, filizlenip yeşermelerine yeni yeni sürgünler vermelerine tanıklık et, koru, kolla iyiliğe dair ne varsa …

Hadi, hadi, hadi…

Çatma kaşlarını… Karartma kendini… Gülümse… Bilmez misin ki tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır. Ve geriye bir tek iyilik kalır…