Hadi Yerine

Sıradan bir vatandaşım, kadınım, anneyim hepsinden öte insanım.

Duygularım var benim.

Sevinçlerim, hüzünlerim, özlemlerim.

Bir de insanca, insana dair umutlarım var –dı- .

Artık yok.

Üzerinde yaşadığım topraklarda barışın hüküm sürmesi, terör adı altında aynı toprakları paylaşan insanların birbirine düşürülmeden, eşit koşullar altında bir yaşam sürmeleri , hepsinden öte kadın ve erkeğin eşit olduğu bir toplumda yaşıyor olmak… Umutlarımdan sadece bir kaçıydı.

Yazık ki 40 yaşıma yaklaşırken hayal içinde yüzdüğümün farkına vardım.

Hem de televizyonda izlediğim o kısacık haber sayesinde.

Yer : TBMM. Milletvekilleri görev başında.

Konu : 2010 Yılında Avrupa’ ya Kültür Başkentliği yapacak olan İstanbul.

Kürsüde Konuşan : CHP’li bir kadın milletvekilimiz.

Kadın Milletvekilimiz, İstanbul ile ilgili kendince önemli gördüğü bir sıkıntıyı dile getiriyor.

Cümlesini henüz bitirmeden, diğer vekillerden aldığı yanıt/gördüğü tepki cümleleri şu : “ Hadi yerine, Hadi yerine, YALLAH”.

Bu ne anlama gelir şimdi yorumlayalım hemen:

“Eksik etek sen ne bilirsin sus. “

“ Kadınsın anlamazsın sus.”

“ Haddini bil, geç yerine otur bakiim sen kadınsın sus.”

Yazık. Demek ki kadının adı hâla yok.

Kadına en yüce makamda değer verilmiyorsa, sokaktaki insandan farklı bir şey beklemek gereksiz.

Bu durumda aydınlık, barış, refah içinde bir ülke umut etmek de hayallerin en büyüğü.

Nerede birlik? Nerede beraberlik? Nerede tek yürek olmak?

Hepsinin yolunun kesiştiği bir tek şey var aslında, ah bir farkına varabilsek.

Yıllardır bir arpa boyu yol alamamış olmak ne acı…