Haftalar sonra alıştığım okulum...

İlk gün sendromuna karşı panzehir, ilgi…

İlk okul günü çocukların hayatlarında önemli yer tutar. Yıllar geçse de ilk okul gününde yaşanan olaylar unutulmaz…

Duygularıma dışa vuramayan, çekimser, tedirgin bir çocuktum. Kendimi ifade edememek çoğunlukla yoruyordu küçük yüreğimi… Sıska, çelimsiz, ufak , tefek oluşumun etkisi de olmuştu. İlk okula bir sene geç gidişimin…

İlk okula başladığım ilk günlerdi ruhumdaki huzursuzluk bir kat artmıştı ben evimden, babaannemden, amca hanımı yengemden uzak hiç düşünmemiştim kendimi gün boyu...ilk gün yanımda olmalarına izin verdi sert görünüşlü öğretmenim bütün güm benle bir kaldılar babaannem ve yengem…Mahir öğretmenim yarın izin vermeyeceğim alışması lazım okul sıralarına sizsiz dedi…Ben içimden (nah) kalırım diyordum..Bir sürü plan yapmış, hiç işe yarayacağını bilmeden uygulamaya başlamıştım…

Okula başlamamın ikinci günü; Babaannem gelmedi. Yengem beni yalnız götürdü sevinmiştim bu halimize, yengem babaannemden daha yumuşak, bana göre onu kandırması daha kolay olacaktı. İlk ders zili çalmış sınıfa girmek üzere sıra olmuştuk ve bizim sınıf girdi içeri… Sınıfım 1/E ön sıra da oturuyorum öğretmenimiz girdi içeri veliler dışarı... Yengemin dışarı çıkmasıyla başladım feryat figan ağlamaya yengem durur mu daldı içeriye...

Tamam kızım, buradayım kızım, ben beklerim seni kızım …Bunları duymak rahatlatmıştı beni zafer yine benim demiştim kendi kendime…Mahir öğretmen bu kez sert tavırla yaşar hanım yarın müsaade etmem dedi yengem başıyla onaylayarak tamam dedi sessizce…Yengemde bana dönerek tamam mı kızım? bugün son beklemem seni dedi...Olur dedim sessizce.

Okulda üçüncü günüm;A a! Öğretmenimiz değişmiş ben bu işe çok sevindim.yengemin elini sıkıca tuttum anladı benim ne demek istediğimi o günlük geçici öğretmen gelmişti dersimize.Yengem yanımda ya , keyfim yerinde !ilk yazılara başladık bile çubuklar çiziyoruz dikine…

Okul da dördüncü günüm;zil çaldı sınıftayız.. Bayan öğretmen geldi dersimize, güleç yüzlü adı Birsen tanıştık sırayla bir başka baktı bana sevinmişti tedirgin yüreğim…Yengeme tamam sen çık dedim.bekle beni dışarıda…On dakika geçmişti ki, başladı bende karın ağrısı (niyetim yengemim beni bekleyip, beklemediği)hemen çıktım dışarı yengem oracıkta oturuyor tabure üstünde..Kesildi karın ağrım onu görünce oracıkta…Birsen öğretmenim gülümseyerek aldı beni içeriye…Olmuyor işte ben sevmedim okulu azat edin de gideyim evime…Burası bana göre değil, kalabalık sıkıyor beni, boğuyor dört duvar arası .Bana ne! gelmeyeceğim yarın işte…

Okul da beşinci günüm;ne numara yapsam diyordum geldi aklıma.Yengem bilirdi sık, sık çelimsiz bendenim mide bulantısıyla birlikte bir hafta hasta olur yorgan döşek yatardım…üçüncü dersin ders zili çalmıştı..Başladı bende mide bulantılarım yengem korktu panikledi.Tuh ya dedi yengem üzülerek…(oh ya! Zafer yine benimdi)Hastayım ya evin yolunu aldık.Birsen öğretmen iyileşince okula dönmemi istedi…Bu olay çok hoşuma gitmişti hasta olunca okula gidilmeyeceğini anladım oracıkta…farkında olmadan bir haftayı geride bırakmıştım…

Pazartesi;Okul yolu tutulmuştu öğle saatlerinde, kabus dolu günlerin sonu yoktu yüreğimde…Bugün ne yapmalıyım diye düşünüyordum sinsice!(bulmuştum tabi ne kadar işe yarayacak bilmiyorum.)yengemin tüm tembihlerini can kulağıyla , onaylayarak dinledim..Uygulayacak mıydım ?hayır küçük şeytan girmişti bir kere minik bedenime…birinci ders zilinden sonra yengemin ayrılacağını biliyordum okuldan…(küçük şeytan iş başında)…Kalk der yengem sırada kalmam, birsen öğretmen gelir yanıma hadi kızım yengeni uğurla…Usulca yengemin kulağına fısıldadım..(altımı ıslattığımı)yengem kahkahayı bastı, seni haylaz seni bu sefer kandıramadın beni…Hazırlıklı gelmiş okula.hemen oracıkta değiştirdi üzerimi, karalıydı bu kez alıştıracaktı beni okula…Yengem uyanık, zeki kadın yemedi bu sefer altıma işeme numaramı…bilirmiş meğer çocuklar okula başladıkları dönem olurmuş böyle sıkıntıları…O haftayı birsen öğretmenimin ilgisiyle bitirdim.

Alışmaz mıyım, öyle bir alıştım ki okuluma bu seferde öğretmenimi bırakıp eve dönmek istemedim.canım öğretmenim ne sabırlı davrandın benim inadımın karşısında, sevgin, şefkatin ana sıcaklığı edasında..Unutur muyum birsen öğretmenimi yaşamımın en büyük dilimi ona aittir benim…
O zamanlar öğrendim küçük yüreğimle, okuldaki ilk gün sendromuna karşı panzehir, İLGİ...
Bir kaç öneride bulunsam;
*Birlikte, güzel kahvaltı yapın.
*Çocuğunuz, onu bırakacağınız an tedirgin görünmeye başlarsa, ona her şeyin yolunda gideceğini, arkadaşlarının ve öğretmeninin onu sabırsızlıkla beklediğini ifade edin.
*Vedalaşmanızı kısa tutun ve okuldan ayrılın.Okul sırasında siz yanında olmasanız da çoçuğunuz stresle baş edebilecek, sınıfına girdiği birkaç dakika içinde rahatlayacaktır.
*Ayrılmadan önceki konuşmanızda çoçuğunuza, okul çıkışı, tam zamanında onu almak içingeleceğinizi söyleyin.Özellikle okulun ilk günü, zorluk yaşayan çoçuğunuzu servise bindirmek yerine, anne-babadan birinin gelip alması ve verilen sözün tutulması çok önemlidir.

Okula ilk başladığı günlerde bolca sabır, sevgi, şefkat dilemektedir küçücük yüreğiyle minik yavrularımız...Yeni okula başlayacak evlatlarımızın anne, babaları bugünlerde onların bu dilekleri çok önemli...Sizlere bolca sabır ve sefkatli günler diliyorum...Hep sevgiyle kalın!!!