Haftasonu kaçışları

Ben de haftasonu tatillerini iple çekenlerden biriyim. Haftasonumu sabah kalkıp beton yığınlarına bakarak ziyan etmek istemiyorum, Cumartesi ve Pazar günlerimi bu güzelim bahar aylarında en güzel şekilde geçiriyorum. Tabii ki biraz da şanslıyım bir kadın olarak Cumartesi günü çalışmamanın ne güzel bir keyif olduğunu bilenlerdenim. Haftasonları kendimi bu koca metropolden uzaklaştırıp, ruhumun derinliklerindeki güzelliğe daha çok yakın olmak, kendimi yenilemek, bütün stresimi enerjiye dönüştürmek için program yapıyorum ve böylece hem ben, hem de benimle bulunan kafile mutlu oluyor.

Yüksek katlı binalarda, doğadan uzak şartlarda yaşamanın doğurduğu olumsuz sonuçlar çoğu insan gibi beni de aşırı derece de etkiliyor. Çiçeklerden bitkilerden, topraktan ayrı yaşamak, çevreyle etkileşimde doğadan kopuk olmak, beton yığınları arasında kalmak , sinirli, asabi, öfke patlamaları çoğunlukta olan bir Arzu'yla karşı karşıya bırakıyor beni, bu yüzden haftasonları kendimi doğanın kollarına atıyorum. Bütün bir hafta bana yetiyor bu iki günden aldığım mutluluk.

Geçtiğimiz Cumartesi Ömerli'yi geçtikten sonra yol üzerindeki köy kahvaltı yerlerinde bulduk kendimizi, etrafındaki papatyalar muhteşem bir güzelliğe sahipti, sofrada yok yok, ortaya sahanda yumurta yanında aklınıza getirebileceğiniz her şey mevcut, yanlız masada tek şey eksikti onu da hemen yan bahçeden toplayıp masayı tamamladım, tabii ki en çok sevdiğim papatyalar. Uzunca sohbetin ardından, güneşin sıcaklığıyla kahvelerimizin son yudumunu aldıktan sonra kendimizi Şile limanında bulduk. Limanın uzantısında bulunan büyük kayadaki sarı renkli çiçekleri görmeliydiniz, ben durur muyum hemen hadi kızlar orda olmak istiyorum, o tepede diye çığlık attım. Tepeden Şile bir başka güzel gözüküyordu, manzara muhteşemdi, hele yanı başımızda bir de sarı renkli çiçekler varsa. Uzun bir süre tepede oturduk ve sıcak bir çay yudumlamak için fenere doğru yürüdük. Akşam güneşin batımıyla tekrar şehir hayatına geri döndük istemeyerek. Şile benim için önemli ikinci yer, belki karadeniz oluşundan, belki de bana huzuru bulduruşundan, kendimi rahat, güvende ve çok mutlu hissediyorum karadenize bakarken. Kimbilir belki bana azcık da olsa memleketimi hatırlatmasındandır her defasında Şile'ye kaçmam:)))