Hala Tanrı'ya inanmaya devam etmeli miyiz?

Hala Tanrı'ya inanmaya devam etmeli miyiz?

Sizin cevabınız, szin vicdanınız tabi. Aksini düşünek sersemliğine girişecek değilim. Ama benim cevabım net: Bilmiyorum. Görmüyor musunuz? Dünya yalan söylüyor. Görmüyor musunuz? Dünyada ne kadar çok kötülük var. Görmüyor musunuz? Yapanın yanına kar kalan bir "adil düzen" üzerine kurulmuş her şey. Görmüyor musunuz? Bu dünyada artık mutlu yatağınızda huzurlu bir ölüm "ayrıcalıklı bir hediye" kadar uzak hepimize. Susuzluktan ölen çoçuklar. Açlıktan ölen çoçuklar. Aids'ten ölen çoçuklar. Kalaşnikof mermisi ile ölen çoçuklar. Fosfor bombası ile ölen çocuklar. Listeyi siz alın istediğiniz kadar uzatın. Bu liste hiç bitmeyecektir. O zaman inanç nedir? O zaman cezalandırma nedir? O zaman büyük cezalandırıcı kimdir?

Medeniyet ileriye gidiyor sanıyoruz. Teknoloji, sağlık hizmetleri, yaşam koşulları, içilebilir su kaynakları... Bu yalancı istatistiklerle ömrümüzü geçirmemiz isteniyor. Farkında değil misiniz? Bizi kontrol altında tutmak için... Bizi daha iyi yönetmek için... Bu korku imparatorluğunun baş aktörü o sanırım.

Daha insanca yaşamak. Paylaşmak. Zaten az olan kaynakların adil paylaşılmasını sağlamak. Kötülükten uzak kalmak. İyi çoçuklar, mutlu çocuklar yetiştirmek. Hayır, pardon siz bu dünyada iyi bir insan, iyi bir katolik, iyi bir müslüman, iyi bir musevi olun, "salih ameller" işleyin, ama bu dünyada adalet yok. Öbür dünyada her şey ütopik şekilde adil paylaştırılacak. İşte bu fikre artık inanmakta zorlanıyorum. İşte artık vicdanıma, kalbime ve beynime adil olan "büyük yaratıcı" fikrini izah edemiyorum. Çünkü çok fazla kötülük, çok fazla adaletsizlik var.

Mümkünse her insan gibi insanca yaşamak ve insanca ölmek istiyorum sadece ve hemen şimdi. Daha fazlası ve daha sonası değil...

Not: Filler tepişir çimenler ezilir. Siz hangisi olduğunuzu düşünüyorsunuz?