- Kategori
- Şiir
Halepçeli çocuk
Oy hawar
Halepçeli çocuk, oy hawar
Çığlık attın mı sen ?
Dalmadan son uykuya
Uyumuyordun ki zaten...
Kurban olduğum
Açık işte gözlerin
Bahar gelmişti oysa
Memleketinin köylerine dağlarına
Oynayacaktın, koşacaktın
Kuzular otlatacaktın
Çiçekler toplayacaktın anacığına
Kırlardan bayırlardan
Gün batımlarında kucağına atlarken
Kapatıp gözlerini sürprizler yapacaktın
Oy hawar
Halepçeli çocuk, oy hawar
Ama olmadı be Halepçeli çocuk
Gökyüzünde gürledi koca bir canavar
Açtı birden kocaman ağzını
Alev kustu
Saldı ateş toplarını
Yağmur yerine ölüm yağdı
Senin memleketinin yaylalarına, ovalarına, dağlarına
Kuzular, çiçekler ve sonra da çocuklar
Eridi yandı, bitti, kül oldu
Hani masallarda var ya
Bir varmış bir yokmuş gibi…
Sonrasında ne mi oldu Halepçeli çocuk?
Yok oldu gülücükler gül yüzlü yüzlerde
Bakışlar dondu kömür gözlerde
Elma yemedi çocuklar diğer ülkelerde
Ağladı tüm insanlık
Güneş karardı
Gök ağladı
Dereler kanlı sularla çağladı
Yas tuttu toprak, börtü-böcek
Kurudu ağaçlar
Düşmedi dillerden kimsesiz ve acı ağıtlar
Düştü ama tarihe kara ve kocaman bir leke
16 Mart kan ile yazıldı "insan" olan yüreklere16 Mart kan ile yazıldı “İNSAN” olan yüreklere
Oy hawar
Halepçeli çocuk, oy hawar
Çığlık attın mı sen ?
Dalmadan son uykuya…
Birsen İnal 16 Mart 2014