Halk oyunları

Geçen hafta Isparta'da Liseler Arası Halk Oyunları Yarışmasındaydım. Halk oyunları yarışmaları diğer sportif faaliyetlere benzemez. Bir yıl boyunca hazırlanırsın. 8-10 dakikada gösterini sergilersin, yaptığın hataya göre değerlendirilirsin. Yani hata puanıyla aldığın puan belirlenir. 8-10 dakika içinde ne oyuncu değiştirme hakkın ne de hatayı düzeltme şansın olur. Bu nedenle yıl içinde düzenli, disiplinli ve olağanüstü çalışılması gerekir. Bu hem öğrenciler hem de öğretmen ve eğitmenler için geçerlidir. Öğrenciler bazen derslerden izin alınır, bazen ders dışı 3-4 saat çalışmaya katılır. Öğrenci ders dışında zaman ve emek harcamış olur.

Halk oyunları yarışmaları yapılır biter; ardından konuşmalar, sözler, haksızlık dedikoduları bir türlü bitmez. Hatta bazen televizyon haberlerinde halk oyuncu kavgalarına tanık oluruz. Bu kavgalar halk oyuncu-halk oyuncu arasında değil de halk oyuncu-jüri arasında gerçekleşir. Genel kanı jürinin önyargılı değerlendirme yapmış olduğudur. Bu İstanbul Vaksa yarışmasında da aynı şekilde olmuştur. Puanlar açıklandığında oyuncuların üzerine sanki soğuk su dökülmüş gibi oldu. Isparta'da da puanlar açıklandığında grupların birçoğu aynı duygulardaydı.

Biz Bursa Halk Oyunları ekibi ise no-frost buzdolabına girip çıkmış gibiydik. Sahneden iner inmez ekibin videosunu izledik, iki oyuncu hatamızdan başka hata görmedik. Sıralar mükemmel, ekibin coşkusu harika, giysiler pırıl pırıl, müzik gayet güzel... Aldığımız sonuç karşısında bütün oyuncularımız ve biz şokta. Bir haftadır hepimiz sakinleşmeye çalışıyoruz. Hele hele Samsun ekibini izleyip de ikinci olduklarını duyunca ikinci bir şoku yaşamamak elde değildi. Samsun ekibi bana ve yarışmaya katılan diğer ekiplerin yorumlarına göre sondan 2. ya da 3. olmalıydı. Samsun ekibi hayatımda izlediğim en kötü Artvin yöresini oynadı. Yarışma ekibinden çok, sene sonu müsamerelerine katılan ekip gibiydi. Bunun yanında Aydın, Konya ve Bursa ekibi bana göre hakettiğinin çok altında puan almıştır. Gerçi jürinin aldığı karara yapacak hiçbir şeyimiz yok; ama insan dillendirmeden de edemiyor işte. Şu da varki eğer böyle giderse zaten zor koşullarda (ekonomik) yarışmalara katılan okulların, birde yıllardır sürüp giden ''haksızlık yapılıyor'' düşüncesiyle bundan sonra katılımları zor gerçekleşecektir. Bizde; çocuklar sosyal etkinliklere katılsın, birlikte hareket etmeyi, paylaşmayı , yenilgiyi hazmetmeyi ve başarıyı kutlamayı, gurur duymayı öğretelim diye çabalayacağımız bir öğrenci grubumuz kalmayacak.

Sonuç olarak öğrencilerimin harcadığı emek ve güzel performansları adına çok üzgünüm.