Halkın %76’sı kendisinden memnunsa bir kişi bir ülkeyi tek başına yönetebilir

Hâşâ Allah gibi birinden bahsediyoruz, var mı dünyada? Sorun ülkeyi bir kişinin yönetmesi değil, biz krallara da razıyız, yeter ki kral olsun.

Yok öyle biri, olmadığı için demokrasi diyoruz. Ben büyüğüm diyen ya da büyük olduğunu sandığımız kimseler büyük işler yaptıklarını iddia edebilirler veya biz öyle sanırız; ama güneşe yuvarladığınız kayaların altında karıncalar ezilmeyecek.

“Kusursuz insan olmaz” zaten o başımızda duracak, biz yapacağız; yeteneği konuşmuyoruz, sorun bilerek yapılanda. Bin kişinin yönettiği yerde de hiçbir şey yapılamayabilir; Sokrates gelsin ülkemi yönetsin, Aynştayn’a diktatör demem; çünkü bilim adamından diktatör olmaz, siyaset dervişi bile diktatör yapar.

Demokrasi çığırtkanlarının da hayata bir şey kattıklarını sanmıyorum; aslolan yetişmiş insandır. Örneğin imam hatip kültürlü biri ben her şeyi biliyorum diyemez; 40 yıl Nur mağarasına gidip geldiyse başka, ben 40 yıl hayatın yollarında düşüne düşüne ayakkabı eskittim.

Akılsız kafalar kuru kalabalıktır, bazen düşünen bir kişi yeter; ama hani nerede. Böyle birilerini bulursak demokrasiyi rafa kaldıralım sorun değil, demokrasinin babasını bulmuşuz çünkü.

Allah da bir tane ve koca evreni yönetiyor, kasap gibi beyin aramaya gerek yok, varsa Aristo’nuz, Nietzsche’niz demokrasiye bile gerek yok.

%40 oy aldım, çoğunluğu ben aldım babababa! Ama hâşâ Tanrı bile %76 alamaz. Niye ki; iyi ve dürüst olan herkes alır, e biraz da yetenek, cesaret; ağzıyla kuş tutsun demiyoruz ki. “E bizde yok mu?” Alamadığına göre yok demek ki; dahası başka şeyler var.

Belli bir kesimin adamı olursan olmaz tabii ki. Yolun doğru olsa bile olmaz. Bazen yanlışın doğrusu, haksızın haklı yanı vardır, herkesin adamı olacaksın. Bir kısım göklere çıkarmış diğeri yerin dibine sokmuş neye yaradı!