Hamdım, pişiyorum..

Dün kayıt oluşumun, bugün ise ilk yazımın yayınlanışının dördüncü yılını  tamamlamış oldum.

Dört yıldır bu ailedeyim, zaman zaman firar ederek.

Hani belli bir yaşa geldikten sonra insanlar hayat muhasebesi yapar ya, bende bir blog muhasebesi yaptım kendime.

İlk katıldığım yıl ve onu takip eden iki yıl boyunca yazılarımın dil bilgisi ve anlatımıyla ilgili çektiğim sorunlar ile geçti.

Bana muhalefet edecek kişilerin görüşüme bir şey diyemediği zamanlarda ellerindeki silahtı benim bu sorunum.

Editöre sen nasıl bu yazıyı onaylarsın diyen de vardı, senin gibiler hala yaşıyor mu diye bana sataşanlarda.

Ama zamanla bu hamlığımı giderdim ve en büyük sorunum olan kelimeleri eğreti kurma sorunundan kurtuldum.

O zamanın –tabi ki çocukluk- diğer en büyük hatasıysa okunma çabamdı.

Ana sayfadan günün en çok okunanına bakıyordum, benim ilgili alanımmış değilmiş veya bu konuya hâkimmişim değilmişim hiç fark etmiyordu onun hakkında yazı yazmaya başlıyordum hemen.

Tabi kırmızı çizgilerim de vardı. Mesela Milliyet Blog’da hiç porno yazısı yazmadım tüm okuyanlara inat.

Bu hamlık dönemimden sonra şu an ki olduğum evre olan pişme dönemime geçtim son bir yılda.

Artık yazılarım daha tutarlı, genellikle en çok ilgilendiğim mesele olan siyasetle ilgili yazıyorum.

Dil bilgisi konusunda bayağı yol kat ettiğimi düşünüyorum.

Pişme işlevimi ayrıca okuduğum Gaziantep Üniversitesi Gazetecilik Bölümü'nde de yapıyorum.

Yani ilerideki hedefim olan Ulusal bir gazetede köşe yazarı olma idealime adım adım yaklaşıyorum.

Saygılarımla