Hamilelik biterken..

Sayılı günler kalmış hamilelik maceramın bitmesine. Bu demek oluyor ki tembelliğe de son !.

Eh şaka bir yana 8 ay olmuş bile. Kaldı mı 1 ay 10 gün.

Heyecan dorukta. Ve bununla beraber de korkular. Artık uykuya dalınca rüya görmek kavramını yitirdim. Çünkü uyumadan da rüya görür oldum sanki. Gözümü kapattığım an'da uzun metrajlı rüyalarım hemen başlayıveriyor. Bu sefer de hastahane de bebekler karışıyor. Günler sonra fark ediyoruz. Artık nasıl fark ediyorsak orasını bilemiyorum . Rüya bu ya !

Henüz 4 aylık hamile iken kendimi çok ağır hissederdim.

Vah bana vah !. Şimdi diyorum ki herkese" ben şimdi hamile olduğumu anladım ya ! hem karnım kocaman oldu hemde ağırlaştım !" Gerçekten de öyle . Ne güzelmiş o günlerim. Ufacık bir karın . Belli belirsiz. Şimdi ise beş adımlık yol oluyor ellibeş adım !

Alışveriş merkezlerinin kontrol kapısından geçerken tanınan ayrıcalık hoşuma gidiyor doğrusu. Ama ondan sonra o merdivenleri yürüyen bile olsa çıkmak bir kabus gibi sanki.
Ama yürümeden de olmazki !. Hızlı yürüyen insanlara bakıp iç geçirmiyor değilim. Az kaldı diyerek kendimi avutmaya devam :) Elimden gelen bu şimdilik..

Her şeye rağmen ;
Tanrı'nın biz kadınlara verdiği en güzel hediye diye düşünüyorum. Tüm zorluklarına karşın içinde bir canlının büyüdüğünü hissetmek. Onun tekmeleri ile uykudan uyanmak . O her hareket ettiğinde , aslında onunla bir aşk yaşıyoruz ama belli etmiyorum şimdiden çok şımarmasın diye:))

Az kaldı az. Kendimi bu şekilde hazırlıyorum maratona:)..Ah bebiş sen bir gel bak neler anlatacağım bakalım daha bu blogda !