Hangi kalem yazabilir ki

(Annemin ardından)

Hangi kalem yazar ki

İçimdeki hüzünle çatlayan gökleri

Bir damla gözyaşında savrulan nehir

Çarpıyor yüreğimin kıyılarına, anne.

Boğuluyor dudağımda sözler.

Şimdi çaresizliğine, çare olmak vardı

Her nefes alışında, acılarını bölmek,

Delicesine çırpınmak vardı, kalbinin derinlerinde.

İlk günün sıcaklığında/ öpmek vardı gülüşlerinden.

Hangi kalem yazabilirl ki içimdeki fırtınayı

Simdi dizlerine yatmak vardı, anne

Güzlerinden yüreğine inmek

İlkbahar misali nefesine tutunup

Akmak vardı ılık ılık damarlarında.

Sensiz gözlerimden yüreğime inen acı.

Sızılı nehirler gibi akarak damarlarımda,

Hesapsızca dökülüp gidiyor derinlerime.

Hangi kalem yazabilir ki

Gözlerimden savrulan bu amansız suları

Şimdi yurdunda sürgün yaşamaktan, uzak

Hasret damıtan, bir damla gözyaşı olmak vardı.

Kaç yıldır öylesine yorgunum ki ana kucağına

Başımı göksüne koyup, duymak ana kokusunu

Gözlerinde korsansız denizlere yelken açmak

Ve güneşli günleri yaşamak vardı,

Gelecek günler adına.

Türkü tadında bir yaşam düşlerken

Ayrılığın kör duvarları çekildi önümüze.

Hayal oldu bitimsiz kavuşmalar,

Ve bir daha dönmemek üzere

Yelken açtı annem uzaklara.

Oysa ne baharlar düşlemiştim/ gülüşlerinde annemin

Şimdi sonbahar rüzgârlarına kapıldık, savruluyoruz

Hüküm giydik imkânsızlıklara.

25- 11 -2007-11-29