Hangimiz, kaçımız hayatımızdakilere karşı dürüstüz?

Okuduğum bir kitapta şöyle bir cümle vardı; “Bir insana söylenen yalan o insanın doğruya ulaşma hakkını elinden alır.”

Ama değil miyiz ki karşımızdakileri kandırmayı seven bizler değilmiyiz ki yalanlara “ufak- tefek” hatta “pembe ve masum” diye adlandıran bizler…

Neyin dürüstüğünü kimden bekleyebiliriz ki?

Hangimiz, kaçımız hayatımızdakilere karşı dürüstüz. Ya da sığındığımız bir cümle daha; “Hayatımızdakilerin kaçı dürüstlüğü hakediyor”.

Bu hakedişe neye göre karar veriyoruz?

Kendimizi mi kriter yapıp eleme yöntemine gidiyoruz ?

Bizler ne zaman böyle olmaya başladık, biribirimizin gözlerinin içine böyle tatlı yalanlar söyleye başladık kaç yaşındaydık acaba?

Bizden sonrakiler kaç yaşında olacak acaba?

Farkında mısınız gittikçe bozuluyoruz, bir zamanlar yapmadığımız yapmaya çekindiğimiz birçok şeyi o meşhur diziler sayesinde bizlere empoze edip ve bunu modernize diye yaftalayıp bizlere altın tepsilerle öyle güzel sunuyorlar ki, bizlerde afiyet şeker bal olsun niyetine hiç çekinmeden bir an bile olsun düşünmeden yiyoruz.

Ve bu kötüye gidişi artık bir kabullenişte var. İşte en can alıcı nokta burası !!

Çok geç olmadan bişeyleri yitirmeden ve bişeyler yitirilmeden o daldığımız derinden uykudan kalkarız, var mı sizce böyle bir ihtimal !