Hani diyorum “Tek taşını yiyeyim senin”

Ne yani 14 şubatta “seni seviyorum”diyeceğiz de, 15 şubatta “katır gibi tepecek miyiz?”

Lütfen!

Sevgilim odun modun.

Kocam nobran, mobran…Karım unutkan munutkan!

Ayrılalım mı?

Boşayalım mı?

Tüketim çılgınlığından öte geçemeyen güzel Türkiyem’in güzel insanları…

Aziz Valentine iyi yapmış, hoş yapmış, sevgilileri kavuşturmuş…

Sanki günlük hayatta bunlar yaşanmıyor mu? Ayrılanlar yakınlarınız tarafından barıştırılmıyor mu?

Eş dost, arkadaş sizi tanıştırmıyor mu?

Tuttuk gün, gün, gün…

Anne- babaları bir mayısın ilk haftasında, haziranın ikinci haftasında hatırlayalım.

Sonra da musalla taşında görelim!

Bu zihniyet bumu dur?

Tamam evlilik yıldönümü özeldir, güzeldir..İki insan için dönüm noktasıdır…

Bitirmedilerse evliliklerini hatırladıkça çoğaltsınlar sevgilerini ne diyelim…

Ben tüketim amaçlı yapılan valentine, noel, anne, baba günlerini hazzedemiyorum.

Duydun mu sevgilim?

“Bekâra karı boşamak kolay tabii”… Öyle diyeceksiniz büyük ihtimalle. Hayır efendim. Biraz düşünelim şapkayı önümüze alıp! “Yapaylıktan, derinliğe inelim, samimiyete, içtenliğe önem vereyim” diyelim.Aha noel kutladık da ne oldu..Ortalık kırmızı don doldu.

Eh akıl 14 şubatta değil efendim.Başta, başta…O yüzden, bekâr karı boşuyor!

Eee siz evliler size ne oluyor?

Hadiyin ordan. Ben anlamam toptan tüfekten…

Uğraşamam böyle sanal, silikon günlerden.

BUYURUN, BUYURUN BURDAN YAKIN…