Hannibal, Kierkegaard, Kafka

Kierkegaard dedi ki:

Etik olan mı, estetik olan mı?

Kafka dedi ki:

Seçim yoktur.

Hannibal dedi ki:

Estetik, etiği yedi.

Kierkegaard ve Hannibal’i canlandıran oyuncu Dan: Tuhaf bir raslantı.

Asıl argüman:

Etik olan ne?

Estetik olan ne?

Etik olan, iyi olan mı?

Estetik olan, güzel olan mı?

Ben dahil herkes konuştu, Hannibal Gordium’un kördüğümünü keserek çözdü.

Hannibal, kendi etik kurallarını kendi koyuyor.

Ancak Hannibal, kendi estetik kurallarını kendi koymadığı gibi, en banal ve en klişe estetik kurallarına uyuyor. Bildiğimiz aşağılık gurme yani. Üstelik dekadant olmayan bir gurme ki bu daha da aşağılık bir durum.

Hannibal, dediklerimi duysaydı, beni de pişirip yerdi, belki çiğ çiğ yerdi.

Dönelim çıkışa:

Etik ve estetik, mutlak ve tikel kurallar içermez.

Asıl önemlisi, etikinki olsun, estetikinki olsun, kuralları başkalarının değil, kendimizin koyması makul olan.

Yoksa yamyamlık, ne vahşilik, ne barbarlık, ne de dekadans.

Asıl dekadant olmuş olanlar, tarihin cilvesi nedeniyle, özellikle batan Avusturya-Macaristan kurallarına bağlı kalan Kafka ve bayağı dinimsi kurallara kendini boğan Kierkegaard. Evet, dinin de bayağısı var, püritenliğin de bayağısı var. Hannibal yaratıcılarının bir bölümü de öyle kurallara boğulup kalmışlar.

+

Devam:

Bu metnin yazımına başlanmasına neden olan, 2 cümlelik asıl alıntı:

“Estetiğin etiği ye(n)mesi yamyamlıktır ama etiğin estetiği ye(n)mesi de yamyamlıktır.

Her ikisi de, hem negatif diyalektiğe aykırıdır, hem de tersine diyalektiğe: Yani, düşünceye aykırıdır.”

(Bakınız: Estetik Etiği Yer: Hannibal 3. Sezon)

Soru kipleri:

Estetik ve etik bu kadar dar alanda mı ki birbirlerini ezsinler?

Estetik ve etik, ayrı ayrı olmak üzere, düşüncenin kurallarına uyar mı?

Yanıtlar:

Hayır.

Hayır ve hayır.

Bu durumda, hem etiği, hem de estetiği, düşüncenin mezarına gömüyoruz.

Tabii, bugün yaşanan gerçek tam tersi:

Düşünce öldürüldü, yendi ve gömüldü.